Liczyłem na krwawe historie o kanibalizmie, a tymczasem treść dotyczy bardziej rozważań filozoficznych...

Liczyłem na krwawe historie o kanibalizmie, a tymczasem treść dotyczy bardziej rozważań filozoficznych...

Zbiór opowieści inspirowanych aktem kanibalizmu. W 2001 roku pewnie Niemiec dał ogłoszenie w Internecie, że szuka osoby do....zjedzenia... Ku jego zaskoczeniu dostał odpowiedź, bo gdzieś niedaleko był człowiek, który chciał zostać zjedzony... To nie fikcja tylko najprawdziwsza prawda.. na postawie tych wydarzeń powstał właśnie owy zbiór opowiadań... Nie mogę się wypowiedzieć na jego temat.. spodziewałam się czegoś innego ... Książka z pewnością nie w moim makabrycznym guście...

Zbiór opowieści inspirowanych aktem kanibalizmu. W 2001 roku pewnie Niemiec dał ogłoszenie w Internecie, że szuka osoby do....zjedzenia... Ku jego zaskoczeniu dostał odpowiedź, bo gdzieś niedaleko był człowiek, który chciał zostać zjedzony... To nie fikcja tylko najprawdziwsza prawda.. na postawie tych wydarzeń powstał właśnie owy zbiór opowiadań... Nie mogę się...

Kurzyna, wieprzowina, wołowina, ryba – nazwy, które towarzyszą nam na co dzień. Każdego dnia (jeśli jesteśmy wszystkożerni) zjadamy kawałek mięsa, kawałek czyjejś matki, ojca, brata, siostry, córki, syna, a wszystko przez to, że na te produkty nie patrzymy jak na ciała, ale potrawę. Co jeśli znajdzie się osoba, która w podobny sposób spojrzy na człowieka, która jest gotowa zrealizować swoje marzenia o potrawie z człowieczyny? W historii ludzkości było wiele takich historii. Jedzenie ciał pokonanych miało podkreślić posiadaną siłę lub dostarczyć mocy, którymi obrażone były ofiary.
W zbiorze opowiadań „Pyszne ciało” znajdziemy historie pisarzy, którzy nieświadomie zmieniają bieg historii w odległym kraju, przygody ludzi uciekających przed życiem, chorobą, śmiercią, sobą. Ciała ich i wszystkich otaczających istot odgrywają w całości bardzo ważną funkcję: sprawiają, że przestajemy być tworem cielesno-duchowym. Stajemy się materią, która albo zostanie zjedzona przez mniejsze albo przez większe istoty. W przyrodzie przecież się nic nie marnuje, więc i nasza materialna cząstka musi być wykorzystana. Kto skosztuje naszego pysznego ciała zależy od naszych codziennych decyzji.
Zbiór opowiadań polecam miłośnikom opowiadań oraz literatury niejednoznacznej, wymagającej skupienia, analizy, odkrywania ukrytych sensów.

Kurzyna, wieprzowina, wołowina, ryba – nazwy, które towarzyszą nam na co dzień. Każdego dnia (jeśli jesteśmy wszystkożerni) zjadamy kawałek mięsa, kawałek czyjejś matki, ojca, brata, siostry, córki, syna, a wszystko przez to, że na te produkty nie patrzymy jak na ciała, ale potrawę. Co jeśli znajdzie się osoba, która w podobny sposób spojrzy na człowieka, która jest gotowa...

www.ujrzecslowa.pl

Kiedy mój wzrok padł na słowa zawarte na okładce, że opowiadania są inspirowane aktem kanibalizmu, byłam wniebowzięta. Może i zdawałam sobie sprawę z tego, że nie wkroczę w mój ulubiony styl gore, ale czekałam na przepyszną lekturę.

Drugi mąż naszej matki i Proszę Pani i tytułowe Pyszne ciało podobały mi się najbardziej. W pozostałych opowiadaniach, nie potrafiłam dostrzec zbytniej inspiracji wspomnianym kanibalizmem. Ta pozycja jest odrobinę za głęboka dla mnie, a owa inspiracja gdzieś mi uciekła. Nie można zapominać o tym, że w tych opowiadaniach zanurzamy się w snach, i poruszamy się w odwiecznych odmętach pytań do ludzkości: czym jest tak naprawdę konsumpcjonizm?

Każdy z nas pożeranie traktuje inaczej. Znalazłam tutaj wiele aspektów, tych fizycznych, jak i psychologicznych i każdy był na swój sposób ciekawy. To była dopiero trzecia pozycja, która przenosiła mnie do wymagającej lektury wydawnictwa Forma i tutaj odrobinę moja noga się podwinęła. Nie mniej jednak musze zaznaczyć, że odczuwam w tym świetnie wyważoną i zróżnicowaną narrację, która zaskoczy każdego czytelnika.

Na chwilę zatrzymam się przy opowiadaniu Proszę Pani. Pani Agnieszka dzięki niemu, stara się do mnie zwrócić i z każdym kolejnym słowem przykuwa moją uwagę. Nawet się zastanawiałam, czy gdzieś mnie nie podgląda?

„Co by się stało, gdybym stanęła przed Panią tamtego dnia i powiedziała to, co teraz chcę napisać? No właśnie.”

Seria Kwadrat za każdym razem czymś mnie zaskakuje. Odczuwam niebywałą przyjemność w poznawaniu różnych tekstów, ale zdaję sobie sprawę, że w tym przypadku nie potrafię ubrać myśli w słowa. Wszędzie chciałabym napisać, że sam czytelniku musisz otworzyć daną pozycję i przekonać się, co intrygującego się w niej kryje. Ta pozycja, jak i inne, mogę przyrównać do wierszy, które nie wszyscy czytają, bo po prostu nie chcą się wysilać. Może to wina naszych nauczycieli, którzy ciągle powtarzali: trzymaj się klucza! Do tej pory, nawet jeżeli piszę o prozie, ciągle w głowie mi szumi: co Autor ma na myśli? Jednak dzięki wydawnictwu Forma, mój mózg wkracza w nowe rejony. Uczy się poznawać inną, wymagającą lekturę.

Czy żałuję spędzenia czasu na Pysznym ciele? Zdecydowanie nie. Przyprawiła mnie ona o nowe doznania, wyszukane formy i wędrowanie między konsumpcjonizmem i snami. Jeżeli brakuje ci czytelniku wysublimowanej literatury, to musisz się w niej zagłębić.

www.ujrzecslowa.pl

Kiedy mój wzrok padł na słowa zawarte na okładce, że opowiadania są inspirowane aktem kanibalizmu, byłam wniebowzięta. Może i zdawałam sobie sprawę z tego, że nie wkroczę w mój ulubiony styl gore, ale czekałam na przepyszną lekturę.

Drugi mąż naszej matki i Proszę Pani i tytułowe Pyszne ciało podobały mi się najbardziej. W pozostałych opowiadaniach, nie...

Kanibalizm. Dla większości z nas nieludzki akt, do którego nie bylibyśmy zdolni. Istnieją jednak ludzie, dla których leży on w naszej naturze. Jest czymś, czego pożądają. Są gotowi umieścić anons w gazecie, aby znaleźć swojego klienta, ofiarę, dawcę... Jakąkolwiek nadamy nazwę temu człowiekowi, stanie się on w swoim przekonaniu nieśmiertelny. Czy ktoś z Was także pragnie takiej nieśmiertelności?

Najnowszy zbiór opowiadań Agnieszki Masłowieckiej został zainspirowany aktem kanibalizmu, którego dopuścił się w 2001 r. Armin Meiwes. Konsumując swoją ofiarę dopuścił się czynu, który posłużył za tło opowiadań prozaiczki i dramatopisarki. Są wśród nich utwory subtelne, osobiste, ale i z pogranicza fantasy czy horroru. Tę ciekawą mieszankę tworzą niebanalni bohaterowie. Rag, człowiek z przyszłości, zmagający się z władzą Jego Ekscelencji, ale także pisarka, której dzieło wywołało zamieszki polityczne w tajemniczej Nolandii. Lecz to dopiero początek barwnych sylwetek.

Ambitna twórczość, którą mamy przyjemność poznać z pewnością skłania do rozważań. Czym jest instynkt i czy człowiek jest jego sługą? Czy zjadając siebie nawzajem stajemy się gorsi nawet od zwierząt? No i wreszcie, jak się tego dowiedzieć? Jednym z najważniejszych symboli w zbiorze „Pyszne ciało” są sny. Ludzie, którzy nie śnią tracą swoje człowieczeństwo, poczucie bezpieczeństwa. Mogą one stanowić klucz do naszej podświadomości, naszych pragnień i obaw.

Szczególnie zaciekawiły mnie typy narracji używane przez autorkę. W różnych opowiadaniach bawi się nimi, kreując w ten sposób napięcie i całą historię. Zawsze wybiera ten najodpowiedniejszy. Inny gdy opowiada niedolę niezdarnego smoka, inny gdy mówi o umieraniu.

Przyznam, że bardzo spodobał mi się styl, którym posługuje się pani Agnieszka Masłowiecka. Nie chcę nazywać go kobiecym, choć z pewnością coś w tym jest. Istotnie jest on na swój sposób wyjątkowy i bardzo szczery. Pisarka nie unika trudnych pytań, ale interpretuje je zgodnie z własnymi przekonaniami. Szczególnie poruszyły mnie opowiadania, których tematem była śmierć. Kreując z pozoru całkiem prostą historię, mówi wiele o tym czym jest poszukiwanie własnej drogi w życiu, czym jest odchodzenie i oddawanie swej duszy.

„Pyszne ciało” to prawdziwa kwintesencja młodej, odważnej prozy. Ponownie wydawnictwo FORMA nie zawiodło moich oczekiwań. Zgodnie ze swoim mottem oddają czytelnikom to, co niejednoznaczne, inspirujące, skłaniające do dyskusji. Polecam ten zbiór wszystkim, którzy wierzą właśnie w taką twórczość i nie boją się jej skutków.

Zapraszam: http://advena-artlab.blogspot.com/

Kanibalizm. Dla większości z nas nieludzki akt, do którego nie bylibyśmy zdolni. Istnieją jednak ludzie, dla których leży on w naszej naturze. Jest czymś, czego pożądają. Są gotowi umieścić anons w gazecie, aby znaleźć swojego klienta, ofiarę, dawcę... Jakąkolwiek nadamy nazwę temu człowiekowi, stanie się on w swoim przekonaniu nieśmiertelny. Czy ktoś z Was także pragnie...