Czyta się bardzo dobrze, jedna z lepszych "paragrafówek", jakie czytałem. Autor sprawnie wprowadza czytelnika w atmosferę przedwojennej Anglii. Moroczna historia, momentami wulgarna. Czytałem trzy razy - trzy różne, aczkolwiek podobne rozwiązania.

Czyta się bardzo dobrze, jedna z lepszych "paragrafówek", jakie czytałem. Autor sprawnie wprowadza czytelnika w atmosferę przedwojennej Anglii. Moroczna historia, momentami wulgarna. Czytałem trzy razy - trzy różne, aczkolwiek podobne rozwiązania.

Najlepszy gamebook w jaki grałam. Szkoda, że nie można grać kobietą. Świetne i klimatyczne, tak mi bliskie. Przypomina mi Doriana Greya i inne perełki literatury klasycznej. Mam nadzieję, ze pan Muszyński zacznie pisać powieści, bo z jego talentem mógł zakasować najlepszych autorów Fabryki Słów. Polecam!

Najlepszy gamebook w jaki grałam. Szkoda, że nie można grać kobietą. Świetne i klimatyczne, tak mi bliskie. Przypomina mi Doriana Greya i inne perełki literatury klasycznej. Mam nadzieję, ze pan Muszyński zacznie pisać powieści, bo z jego talentem mógł zakasować najlepszych autorów Fabryki Słów. Polecam!

http://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2012/11/pokuta-wielokrotnego-wyboru.html

Bezpretensjonalny język i ciekawe, acz krótkie opisy, zgrabnie przenoszą nas do świata przedstawionego w powieści przez autora. Nierozwlekłe opisy nadają akcji dynamiki. Dla mnie były trochę nawet za krótkie, ale pewnie ich wielkość wynika ze specyfiki książki. Całość podzielona jest na paragrafy, odpada zatem czytanie książki strona po stronie. Główny bohater powieści, którego losami kierujemy, cierpi na amnezję. Naszym zadaniem jest rozwikłać zagadkę utraty pamięci Malcolma, ale nie tylko. Bohater w poszukiwaniu swojej zaginionej tożsamości odkrywa kolejne szczegóły dramatycznego mordu popełnionego na małej dziewczynce. Dzięki zgłębianiu treści poszczególnych paragrafów odkrywamy najmroczniejsze zakamarki psychiki Malcolma. To od nas zależy, jak szybko rozwikłamy zagadkę oraz jakie będzie zakończenie książki. Powiem szczerze, że troszkę się na początku pogubiłem w tych paragrafach, ale kiedy złapałem rytm wciągnęło mnie dokumentnie. W sumie to nie mogłem się oderwać! Z czystym sumieniem mogę polecić "Pokutę" wszystkim fanom czytania, pragnącym trochę oderwać się od "standardowych" fabuł.

http://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2012/11/pokuta-wielokrotnego-wyboru.html

Bezpretensjonalny język i ciekawe, acz krótkie opisy, zgrabnie przenoszą nas do świata przedstawionego w powieści przez autora. Nierozwlekłe opisy nadają akcji dynamiki. Dla mnie były trochę nawet za krótkie, ale pewnie ich wielkość wynika ze specyfiki książki. Całość podzielona jest na...

Niestety mam bardzo niemiłe odczucia po tej książce. Po opiniach w internecie spodziewałem się dobrej gry książkowej osadzonej w brutalnym świecie.

Zawiodłem się. Jak dla rozdziały nie łączą się ze sobą w sposób ciągły, fabuła jest oderwana. Historia strasznie zagmatwana, przekombinowana moim zdaniem. Przemęczyłem e-booka z wielkim trudem, zero przyjemności z czytania. Miałem nadzieje, że pod koniec pojawi się pozytywny akcent niestety nie.

Wcześniej przeczytałem inne e-booki tego autora i nie miałem aż tak negatywnych odczuć.

Nie polecam. Uważam, że jakby to było napisane jak normalna historia z łączącą się "fabułą rozdziałów" efekt byłby dużo lepszy.

Niestety mam bardzo niemiłe odczucia po tej książce. Po opiniach w internecie spodziewałem się dobrej gry książkowej osadzonej w brutalnym świecie.

Zawiodłem się. Jak dla rozdziały nie łączą się ze sobą w sposób ciągły, fabuła jest oderwana. Historia strasznie zagmatwana, przekombinowana moim zdaniem. Przemęczyłem e-booka z wielkim trudem, zero przyjemności z czytania....

Co ja właśnie przeczytałam? Co? :D
To było krótkie, pogmatwane w sposób dość śmieszny, dość toporne w wykonaniu i charakteryzujące się mozolnie budowanym jakimśtam klimatem, który nawet kiedy już zdołał w jakiś sposób zaistnieć, momentalnie burzony był przez autora. Heh.
No ale może od początku. "Pokuta" to gra książkowa, (właściwa nazwa: gra paragrafowa) uroczo zwana paragrafówką. Chodzi o to, że autor prezentuje nam historię, w której daje czytelnikowi możliwość dokonania wyboru co do tego, jak ma się ta opowieść potoczyć. Takie RPG dla jednej osoby, ale czy mi się to podoba?
Cóż, pierwszy raz w życiu się z czymś takim spotkałam i postanowiłam pójść na żywioł, dać temu cudu szansę z założeniem, że mnie pozytywnie zaskoczy. I choć forma aktywnego uczestniczenia w wypełniającej książkę fabule nie była taka zła, to sama fabuła pozostawia wiele do życzenia.

"Pokuta" gatunkowo podpada pod horror. Głównym bohaterem jest cierpiący na zaniki pamięci Malcolm Crawford, który musi rozwikłać zagadkę dotyczącą własnego życia, odkrywając coraz mroczniejsze i makabryczniejsze jej szczegóły. Dodajmy, że akcja dzieje się w roku 1933 w Anglii i można by było stwierdzić, że ma się do czynienia z czymś naprawdę intrygującym.
Niestety prawda jest taka, że historia jest do bólu przewidywalna (choć może wynikało to z moich wyborów - nie mam pojęcia ile było możliwych rozwiązań i do czego one prowadziły) i momentami nudna jak flaki z olejem.
Muszyński nie zachwycił mnie specjalnie swoim stylem. Sporo przestojów, mało interakcji z innymi postaciami, nieumiejętnie budowane napięcie - zaraz, zaraz, jakie napięcie? Zerowy poziom napięcia i fakty zszyte ze sobą naprawdę grubymi nićmi, a do tego urywane wątki i jakieś takie ogólne niechlujstwo. Ot, historia opowiedziana na szybko, bez większego wkładu i przygotowania się MG (autora) ;) - a przynajmniej takie odnoszę wrażenie.
Sam pomysł niewątpliwie miał potencjał, ale wykonanie go zabiło.
Zakończenie do którego dobrnęłam jest co najmniej dziwne i z żadnej strony niesatysfakcjonujące. Prawdę mówiąc czułam się, jakbym przygrzmociła twarzą w mur. Czytam sobie czytam, a tu nagle łup!:

"Tak oto Twoja przygoda dobiegła końca. Podjęte przez Ciebie decyzje sprawiły, iż opowiedziałeś ją sobie na własny sposób, doprowadzając do jednego z kliku alternatywnych zakończeń. To nosi tytuł "Uleczony?"

Siedziałam z głupim wyrazem twarzy i zastanawiałam się, czy aby na pewno, wydawca/autor/inne podłe stworzenie, nie zeżarł mi prawdziwej końcówki, bo ja w żadnym razie nie miałam wrażenia, że już skończyłam.
Dodam może jeszcze, że nijak nie mogłam się wczuć w Malcolma. Narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika, chcąc by ten utożsamił się z głównym bohaterem, ale problem polega na tym, że główny bohater jest nieciekawy. Dostajemy o nim strzępy informacji, tylko tyle, ile trzeba, by popchnąć fabułę, ale to mi nie wystarcza. Jeśli mam się wczuć, główny bohater musi mnie zafascynować. Malcolm - mimo swojej tajemnicy - nie fascynuje z żadnej strony i tylko moja ciekawość z serii "jak w to się bawi?" powstrzymała mnie przed rzuceniem lektury w cholerę.
Nie mam pojęcia, czy inne tego typu książki też są tak "szybkie" i "ubogie", czy po prostu na taką trafiłam. Może kiedyś to sprawdzę, ale raczej nie w najbliższym czasie.

3/10, ale tylko dlatego, że to moje pierwsze spotkanie z tego typu literaturą. Miałam ochotę wlepić dwa, ale przymknę oko, póki nie sprawdzę czy można dostać paragrafówkę lepszą od tej ^^

Co ja właśnie przeczytałam? Co? :D
To było krótkie, pogmatwane w sposób dość śmieszny, dość toporne w wykonaniu i charakteryzujące się mozolnie budowanym jakimśtam klimatem, który nawet kiedy już zdołał w jakiś sposób zaistnieć, momentalnie burzony był przez autora. Heh.
No ale może od początku. "Pokuta" to gra książkowa, (właściwa nazwa: gra paragrafowa) uroczo zwana...

pomysł świetny ale moje wybory poprowadziły sprawę w sposób dziwny i w sumie ucieszyłam się, że już się skończyła, bo zdążyła mnie znudzić

pomysł świetny ale moje wybory poprowadziły sprawę w sposób dziwny i w sumie ucieszyłam się, że już się skończyła, bo zdążyła mnie znudzić