Jedna z moich ulubionych książek. Miło ją wspominam, to literatura dojrzała, dla czytelnika, który szuka melancholii. Nie ma w niej akcji, pościgów i wybuchów, ale są emocje, uczucia i przekaz, że przed miłością czasami nie da się uciec, choćbyśmy bardzo tego chcieli.

Jedna z moich ulubionych książek. Miło ją wspominam, to literatura dojrzała, dla czytelnika, który szuka melancholii. Nie ma w niej akcji, pościgów i wybuchów, ale są emocje, uczucia i przekaz, że przed miłością czasami nie da się uciec, choćbyśmy bardzo tego chcieli.

Paweł miał na chwilę zagłuszyć ból istnienia i zniknąć. Zuzanna nie miała być wcale, jednak się przydarzyła i zmieniła wszystko... Dwoje pokaleczonych, złamanych emocjonalnie ludzi znalazło się przez przypadek i choć od początku przeczuwali, że mogą być dla siebie wszystkim, pozwolili się sobie zgubić...

Niezwykle sensualna opowieść o miłości, która przychodzi nagle i nie pyta, czy jesteśmy na nią gotowi. Po prostu jest.

Paweł miał na chwilę zagłuszyć ból istnienia i zniknąć. Zuzanna nie miała być wcale, jednak się przydarzyła i zmieniła wszystko... Dwoje pokaleczonych, złamanych emocjonalnie ludzi znalazło się przez przypadek i choć od początku przeczuwali, że mogą być dla siebie wszystkim, pozwolili się sobie zgubić...

Niezwykle sensualna opowieść o miłości, która przychodzi nagle i nie...

Ktoś mógłby powiedzieć, że to zwykłe czytadło, romansidło, ewentualnie obyczajówka, ale to nie jest cała prawda. To książka o bólu, strachu przed samotnością, tęsknocie, radzeniu sobie ze stratą i przeszłością. Wbrew pozorom niewiele jest w tej powieści romansu jako takiego, nie ma erotyki rodem z "50 twarzy Grey'a" więc jeśli tego szukacie to się zawiedziecie. Jest za to subtelne, delikatne wręcz poetyckie budowanie relacji między dwojgiem ludzi. Właściwie od początku do końca czuć tęsknotę bohaterów za miłością i czułością, oboje są spragnieni i wysuszeni jak pustynia i marzą o szczęściu w ramionach drugiej osoby. Trzeba umieć zbudować taką atmosferę i moim zdaniem autorce pięknie się to udało. Czytałam z dużą przyjemnością i odkrywałam przyczyny dla których tych dwoje postanowiło spędzić ze sobą noc. Sporo znalazłam również cytatów, które niekoniecznie są odkrywcze, pewnie można by było powiedzieć, że większość z nas zna kontekst czytanych słów, ale w tej opowieści ładnie się komponowały. Być może sama historia jest dość prosta- Paweł stracił narzeczoną i rodziców w tragicznym wypadku, Zuzanna zostaje młodą wdową, która nie za bardzo radzi sobie ze stratą męża. Spotykają się we Wrocławiu na jedną upojną noc, która zmienia ich życie i wywraca je do góry nogami. Pytanie jakie powstaje to czy ich spotkanie było zrządzeniem losu czy przypadkiem? Czy tak miało być, czy w ogóle istnieje przeznaczenie? Na to najlepiej żeby każdy sobie odpowiedział sam ;)
Przeczytałam tę książkę w dwa dni, fakt że miałam sporo wolnego czasu- jazda pociągiem sprzyja czytaniu ;) ale prawda jest też taka, że powieść czyta się błyskawicznie i bardzo przyjemnie. Ja się nad nią chwilę zatrzymałam, nie odłożyłam jej od razu po skończeniu na półkę z myślą, że to "tylko" czytadło.

Ktoś mógłby powiedzieć, że to zwykłe czytadło, romansidło, ewentualnie obyczajówka, ale to nie jest cała prawda. To książka o bólu, strachu przed samotnością, tęsknocie, radzeniu sobie ze stratą i przeszłością. Wbrew pozorom niewiele jest w tej powieści romansu jako takiego, nie ma erotyki rodem z "50 twarzy Grey'a" więc jeśli tego szukacie to się zawiedziecie. Jest za to...

Nie przeczytałam jej.
Dlatego też jej nie oceniam.

Nie pamiętam, na której stronie skończyłam, ale tak ciężko mi się to czyta, że nie mogę... Przecież normalni ludzie tak nie rozmawiają, prawda? Pamiętam Martę Fox z kilku innych książek, które czytałam w gimnazjum, i to były raczej miłe skojarzenia, a tutaj wszystko jest opisane w taki sposób, że aż mi się ciężko na duszy robi... Historia wydaje się spoko, dwoje ludzi poznaje się w barze, w jakiś sposób przypadają sobie do gustu, spędzają razem noc, zaś potem okazuje się, że mieszkanie Zuzy tak naprawdę nie jest jej, że było wynajęte, że to wszystko jakaś fikcja... a może nie?

Bardzo żałuję, że niezwykle ciekawie zapowiadająca się historia, opisana jest tak dziwnym językiem, którego ja nie jestem w stanie przyswoić. Męczy mnie tak strasznie, że naprawdę nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek sięgnę po tą książkę.
Na razie mówię pas.

Nie przeczytałam jej.
Dlatego też jej nie oceniam.

Nie pamiętam, na której stronie skończyłam, ale tak ciężko mi się to czyta, że nie mogę... Przecież normalni ludzie tak nie rozmawiają, prawda? Pamiętam Martę Fox z kilku innych książek, które czytałam w gimnazjum, i to były raczej miłe skojarzenia, a tutaj wszystko jest opisane w taki sposób, że aż mi się ciężko na duszy...

'' Samotność jest wtedy , kiedy nie ma mnie we mnie ''

Ot , takie tam czytadełko - romansidełko , bez zbytniego polotu i głębokich przemyśleń . Standard i schemat . Ona , oczywiście , a jakże by inaczej , zjawiskowo piękna . Figura modelki i cudne zielone , zamglone poetyckim smutkiem oczy . On równie pięknie przystojny z uroczymi pośladkami opinanymi przez dobrze skrojone spodnie . Oczywiście oboje po traumatycznych przejściach , bo przecież skądś musiał się wziąć ten melancholijny smutek w oczach . Lądują z własnej i nieprzymuszonej woli w hotelowym pokoju , umiejętnie stylizowanym na zwyczajne , acz skromnie zagospodarowane mieszkanie . Po upojnej nocy Zuzanna znika z pokoju , jeszcze zanim Paweł się obudzi . Właściwie nie wiem po co przeczytałam tę książkę ? niczego nie wniosła do mojego życia . Żadnych emocji i wzruszeń , podejrzewam że za parę dni , góra tydzień nie będę jej w ogóle pamiętać . Wrażenia , jeśli w ogóle jakieś były , to może momentami czysto estetyczne . Miłość od pierwszego wejrzenia , opisywana poetycko , nawet egzaltowanie miejscami . Tak ładnie milutko , czyściutko , przyjemnie się czytało , jednak to już wszystko co udało mi się wyciągnąć z tej lektury . Raczej nie polecam , chyba że w promieniu wielu kilometrów nie ma nic ciekawszego do czytania .

'' Samotność jest wtedy , kiedy nie ma mnie we mnie ''

Ot , takie tam czytadełko - romansidełko , bez zbytniego polotu i głębokich przemyśleń . Standard i schemat . Ona , oczywiście , a jakże by inaczej , zjawiskowo piękna . Figura modelki i cudne zielone , zamglone poetyckim smutkiem oczy . On równie pięknie przystojny z uroczymi pośladkami opinanymi przez dobrze skrojone...

Minusy - sztuczność dialogów, nadmierny patos.
Plusy - misterna, niebanalna kompozycja, pewna poetyckość i poboczny wątek z gatunku LGBT.

Minusy - sztuczność dialogów, nadmierny patos.
Plusy - misterna, niebanalna kompozycja, pewna poetyckość i poboczny wątek z gatunku LGBT.

Lubię książki tej autorki,a dawno żadnej nie miałam w ręce.Nie zawiodłam się,wciągnęła mnie.Prosta opowieść ale napisana takim stylem,że szkoda tak szybkiego końca.Polecam wrażliwym romantykom ,rozpłynął się.

Lubię książki tej autorki,a dawno żadnej nie miałam w ręce.Nie zawiodłam się,wciągnęła mnie.Prosta opowieść ale napisana takim stylem,że szkoda tak szybkiego końca.Polecam wrażliwym romantykom ,rozpłynął się.

Nie mogę powstrzymać się od komentarza.
Nie mogę powiedzieć że przeczytałam te książkę tylko ją zmęczyłam.Dla mnie była ona po pierwsze nudna,po drugie o niczym. Zakończenie mnie rozczarowało.

Nie mogę powstrzymać się od komentarza.
Nie mogę powiedzieć że przeczytałam te książkę tylko ją zmęczyłam.Dla mnie była ona po pierwsze nudna,po drugie o niczym. Zakończenie mnie rozczarowało.

Dla lubiących poezję, czyli nie dla mnie. Zbyt często wplatana i dla mnie niezrozumiała.

Dla lubiących poezję, czyli nie dla mnie. Zbyt często wplatana i dla mnie niezrozumiała.

Napisana pięknym językiem, dlatego też ciężko się ją czyta. Treść to przede wszystkim opisy życia bohaterów. Praktycznie nie ma w niej akcji i większych emocji. Można streścić książkę w 3 zdaniach.

Napisana pięknym językiem, dlatego też ciężko się ją czyta. Treść to przede wszystkim opisy życia bohaterów. Praktycznie nie ma w niej akcji i większych emocji. Można streścić książkę w 3 zdaniach.