Mity rzymskie

Książka w miarę dobra, ale sucha i brak większej ilości informacji o rzymskiej religii. Plusem jest to, że jest łatwo dostępna, a przez to, że koncentruje się na mitach Rzymskich właśnie i nie zawiera części dotyczącej mitologii greckiej, jest bardziej szczegółowa. Miałem do czynienia jednak z wieloma lepszymi opracowaniami, tyle że anglojęzycznymi niewydanymi u nas. Z książek dostępnych w języku polskim ta jest jedną z lepszych.

Książka w miarę dobra, ale sucha i brak większej ilości informacji o rzymskiej religii. Plusem jest to, że jest łatwo dostępna, a przez to, że koncentruje się na mitach Rzymskich właśnie i nie zawiera części dotyczącej mitologii greckiej, jest bardziej szczegółowa. Miałem do czynienia jednak z wieloma lepszymi opracowaniami, tyle że anglojęzycznymi niewydanymi u nas. Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przed sięgnięciem po tą książę trzeba zwrócić uwagę na jej tytuł który łatwo może wprowadzić w błąd. Są to MITY RZYMSKIE a nie mitologia, różnica z pozoru błaha ale kryje się pod nią zawartość książki.
Nie znajdziemy tu mitów odnoszących się bezpośrednio do rzymskiego panteonu i tradycji z nimi związanych, nie znajdziemy też wierzeń innych ludów Italii. Książa ta opisuje jedynie tradycje Rzymian odnoszące się do legendarnych dziejów Rzymu od przybycia Eneasza do czasów Oktawiana Augusta, ze znaczną jednak przewagą czasów wcześniejszych z których zachowały się jedynie legendy i mity - nierzadko zmieniane w czasach późniejszych. Książa ta jest znakomitą analizą nie tylko powstania mitów, ale także ich rozwoju i dostosowywania ich do aktualnej sytuacji politycznej: jest to największa zaleta tej pozycji gdyż w mity rzymskie jak żadne inne można pod tym kątem przeanalizować, a rzuca to z kolei światło na rozwój innych religii.
Książkę tą z czystym sumieniem mogę polecić, jedyną jej wadą jest ograniczona tematyka o której wspomniałem na początku.

Przed sięgnięciem po tą książę trzeba zwrócić uwagę na jej tytuł który łatwo może wprowadzić w błąd. Są to MITY RZYMSKIE a nie mitologia, różnica z pozoru błaha ale kryje się pod nią zawartość książki.
Nie znajdziemy tu mitów odnoszących się bezpośrednio do rzymskiego panteonu i tradycji z nimi związanych, nie znajdziemy też wierzeń innych ludów Italii. Książa ta opisuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

może być

może być

Pokaż mimo to

Często uważa się mity rzymskie za wtórne i odtwarzające jedynie mitologiczną spuściznę Greków. W istocie bardzo wiele w mitologii Rzymian zaczerpnięto z Hellady, niemniej znaleźć można wiele takich tradycji, które w istocie powstały w Italii. Takimi właśnie tradycjami mitycznymi zajmuje się w tej książce Michael Grant. Nasamprzód trzeba zaznaczyć, że nie jest to bynajmniej przegląd rzymskich mitów, rzymski odpowiednik "Mitologii" Parandowskiego albo inna wersja "Mitologii starożytnej Italii" Krawczuka. Brytyjski historyk zajmuje się w "Mitach rzymskich" problemami zupełnie innymi.

Głównym tematem omawianej monografii jest kształtowanie się tradycji o prapoczątkach Rzymu: Eneaszu, Romulusie, królach i początkach Republiki. Grant postrzega mitologię przede wszystkim jako zbiór tradycji powstałych w kręgu możnych rodów, które w zależności od sytuacji politycznej, forsowały swoje własne poglądy na przeszłość Miasta. Doszukuje się w zachowanych historiach mitycznych wpływu poszczególnych gentes, zwłaszcza tych najmożniejszych, jak Fabiusze, czy Klaudiusze. Zwraca uwagę na duże znaczenie pierwiastka etruskiego dla wykształcenia się mitologii Rzymu. Rzymu, który był przecież przez pewien czas miastem etruskim.

Książka Granta pozwala w sposób szerszy spojrzeć na tytułowe mity rzymskie, na ich powstanie oraz dalszą ewolucję (przemiany tradycji mitycznych trwały przecież aż po epokę augustowską!). Zwraca uwagę na przynależność mitologii Rzymian do większej grupy italskiej i jeszcze większej indoeuropejskiej. Zawarta zaś w niej analiza wczesnych dziejów Rzymu pozwala spojrzeć na nie z innej perspektywy niż "tradycyjna" wersja o siedmiu królach i powstaniu Republiki, jaką znamy z dzieła Liwiusza.

Tomasz Babnis

Często uważa się mity rzymskie za wtórne i odtwarzające jedynie mitologiczną spuściznę Greków. W istocie bardzo wiele w mitologii Rzymian zaczerpnięto z Hellady, niemniej znaleźć można wiele takich tradycji, które w istocie powstały w Italii. Takimi właśnie tradycjami mitycznymi zajmuje się w tej książce Michael Grant. Nasamprzód trzeba zaznaczyć, że nie jest to bynajmniej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to