Jestem bardzo zadowolona z książki, ciągle są jakieś tajemnice przed główną bohaterką, które postanawia sama odkryć skoro nikt z dorosłych nie chce jej pomóc. Anaid jest inna niż reszta dziewczyn, czuje to ale nie wie, co z nią jest nie tak. W końcu sama bierze swój los i swoje przeznaczenie we własne ręce, jednak nie zawsze to oznaczać będzie dobry ciąg zdarzeń, kiedy rozwydrzona nastolatka nie słucha starszych a już na pewno nie swojej mamy. Uważam, że książka rewelacyjnie oddaje stosunki między dorastającą nastolatką wychowywaną tylko przez mamę.

Jestem bardzo zadowolona z książki, ciągle są jakieś tajemnice przed główną bohaterką, które postanawia sama odkryć skoro nikt z dorosłych nie chce jej pomóc. Anaid jest inna niż reszta dziewczyn, czuje to ale nie wie, co z nią jest nie tak. W końcu sama bierze swój los i swoje przeznaczenie we własne ręce, jednak nie zawsze to oznaczać będzie dobry ciąg zdarzeń, kiedy...

Książka bardzo ciekawa. Ukazuje aspekt dojrzewania i kompleksy, które mają nastolatki. Motyw czarownic też jest przedstawiony w ciekawy sposób.

Książka bardzo ciekawa. Ukazuje aspekt dojrzewania i kompleksy, które mają nastolatki. Motyw czarownic też jest przedstawiony w ciekawy sposób.

Jest to powieść przeznaczona bardziej dla nastolatków. Główna bohaterka Anaid ma 14 lat. Co prawda są tam też informacje o jej matce - Selene oraz innych członkiniach klanu Omar, jednakże większą część historii skupia się wokół dziewczynki.
Pewnego dnia matka Anaid znika bez śladu. Dziewczynka nie wierzy, że jej matka mogła przejść na stronę Odish. Wyrusza w podróż, która pomoże jej odkryć jej wilcze dziedzictwo.
Trochę zamieszania jest przy opowiadaniu początków historii wszystkich czarownic:
"Dotąd śmierć była obszarem zarezerwowany dla Odish. My, Omar, starałyśmy się trzymać od niej z daleka. Lecz wybranka nie będzie w stanie pokonać Odish, jeśli uprzednio nie przejdzie drogi, jaką przebyła Om, gdy zniknęła w jaskini wraz ze swą córką Omą, żeby chronić ją przed Od".
Generalnie powieść nie jest zła, ale mnie osobiście jakoś niespecjalnie wciągnęła.
Szukam trochę innych książek, które mnie pochłoną bez reszty. Tutaj mi tego zabrakło.

Jest to powieść przeznaczona bardziej dla nastolatków. Główna bohaterka Anaid ma 14 lat. Co prawda są tam też informacje o jej matce - Selene oraz innych członkiniach klanu Omar, jednakże większą część historii skupia się wokół dziewczynki.
Pewnego dnia matka Anaid znika bez śladu. Dziewczynka nie wierzy, że jej matka mogła przejść na stronę Odish. Wyrusza w podróż, która...

https://rosesnmelanie.wixsite.com/rozamiuslane/post/klanwilczycy-maitecarranza-książkiprzyróży

https://rosesnmelanie.wixsite.com/rozamiuslane/post/klanwilczycy-maitecarranza-książkiprzyróży

Męczyłam się czytając tę książkę. Wojna czarownic brzmiała obiecująco, a wyszły flaki z olejem.

Cały świat jest mega nudny, praktycznie wszyscy bohaterowie są papierowi prócz naszej małej Anaid. Ją można znienawidzić od samego początku. Raz, że dziewczyna ma 14 lat co już mnie zniechęca, dwa jeszcze autorka postanowiła zrobić z niej aspołeczną introwertyczkę, ale taką mega wkurzającą. I do tego wszystkiego musi być najlepsza, najładniejsza i najsilniejsza ze wszystkich. Wszystko ogarnia w ciągu chwili. Nie potrafię ani ją polubić, ani jej współczuć.

Co jakiś czas pojawiają się rozdziały z traktatami i przepowiedniami, ale ja to nie wiem co to za język polski, bo ile razy bym tego nie czytała, to dalej nie rozumiem co tam jest napisane. Ni to wzniosły język, ni to rymowanka, ni gwara. Zlepek słów mający brzmieć jak zdania. Tak to dla mnie wygląda.

Wielka szkoda, bo seria zapowiadała się obiecująco, książka czekała u mnie ładnych parę lat by wreszcie ją przeczytać, a ostatecznie okazała się rozczarowaniem.
Na pewno nie będę sięgać po kolejne tomy, nie czuję się w żaden sposób zachęcona by kontynuować. Nie polecam.

Męczyłam się czytając tę książkę. Wojna czarownic brzmiała obiecująco, a wyszły flaki z olejem.

Cały świat jest mega nudny, praktycznie wszyscy bohaterowie są papierowi prócz naszej małej Anaid. Ją można znienawidzić od samego początku. Raz, że dziewczyna ma 14 lat co już mnie zniechęca, dwa jeszcze autorka postanowiła zrobić z niej aspołeczną introwertyczkę, ale taką mega...

Książka mnie wciągneła mimo tego, że już po pierwszym rozdziale miałam wrażenie, że jest to książka idealna dla nastolatek. Mysle ze ona idealnie opisuje problemy dorastania, szczegolnie dziewczynek i gdybym czytala ja majac 14 lat bylabym zachwycona. Tak czy siak oceniam ją, z perspektywy domiemanego przez autorke odbiorcy na 7 😊

Książka mnie wciągneła mimo tego, że już po pierwszym rozdziale miałam wrażenie, że jest to książka idealna dla nastolatek. Mysle ze ona idealnie opisuje problemy dorastania, szczegolnie dziewczynek i gdybym czytala ja majac 14 lat bylabym zachwycona. Tak czy siak oceniam ją, z perspektywy domiemanego przez autorke odbiorcy na 7 😊

Klan Wilczycy to pierwsza część cyklu Wojna Czarownic. Jak na razie przeczytałam jedynie tę część, ale nie wykluczam sięgnięcia po Lodową pustynię i Przekleństwo Odi, tym bardziej, że jeszcze na razie stoją na półce.
Ale raczej nie chodzi o tę półkę, ale o samą treść.
Przypadkiem wzięłam do ręki, przypadkiem otworzyłam pierwszą stronę i zaczęłam czytać.
Oj, to książka dla młodzieży ze wszelakimi konsekwencjami takiego zamysłu. Nie ma co próbować umieścić ją gdzieś wyżej, gdyż chyba właśnie na tym poziomie broni się najlepiej.
Bohaterka, a właściwie całkiem spora ich grupa to czarownice. Jak to w życiu bywa niektóre złe, a niektóre dobre. Tylko, że tutaj ta dobroć i nie dobroć ma swoje może nie wybitnie odkrywcze, ale stabilne, przekonujące podłoże. Autorka buja po starych historiach, przekazach, przepowiedniach pokazując skąd powstał podział na jedne i drugie. W zasadzie czytelnik nie ma wątpliwości co do zasadności jej toku rozumowania, jej pomysłu, można to śmiało przyjąć. I jeśli na dodatek będzie pamiętał, że to jednak książka z poziomu biblioteki dla dzieci i młodzieży, to nie powinien mieć zastrzeżeń.
Myślę, że gdybym czytała książkę w wieku magicznych 13-14 lat, to bardzo chciałabym być taka jak bohaterka. Z karlicy, brzydkiej, z kilkoma piórkami cieniutkich włosów niemal z dnia na dzień Anaid przeradza się z piękność, która nie tylko przyciąga spojrzenia innych, ale również budzi zazdrość i zawiść. Niesamowity rozkwit dzieje się za sprawą odrzucenia magicznej mikstury do picia, którą dziewczynkę poiła matka. Ukryte również pod płaszczykiem mikstury były umiejętności nastoletniej czarownicy, które teraz zaczynają kwitnąć, niemal w równie szybkim tempie co atrakcyjność.
Jak to w tego typu powieściach bywa, umiejętności, które inni zdobywają przez lata, u Anaid pojawiają się raczej szybko, żeby nie powiedzieć natychmiast, i zawsze wtedy kiedy są potrzebne.
No dobrze, co w takim wypadku mogło sprawić, że taką wydawać by się mogło banalną historyjkę czyta się szybko i w sumie z zainteresowaniem, nawet kiedy target tej powieści jest o kilkadziesiąt lat młodszy niż czytający?
Mnie w pewnym sensie urzekła walka Anaid o matkę – Selenę.
O matkę, która wedle wszelkich znaków na niebie i ziemi, przeszła na złą stronę, wygrywa w kasynach miliony dolarów i karmi się krwią dzieci. Zapomniała o córce, siostrach i cieszy się blaskiem ukochanych przez nią brylantów. I kiedy wszyscy są przekonani, że tak jest, a sama główna ciotka postanawia sprzymierzyć się ze złą czarownicą i dzięki temu zabić zdrajczynię, Anaid poszukuje czegoś co sprawi, że uwierzy, że Selena nie jest stracona. Odnajduje stary, noszony przez matkę na sercu medalion i nie zastanawiając się idzie po matkę.
Po przeczytaniu pozostaje kilka znaczących pytań, na które w sumie chciałoby się znać odpowiedź. Pod tym względem to powieść otwarta, a jako, że autorce nie brakuje pomysłów, może udzielić całkiem interesujących wyjaśnień.
Raczej nie można narzekać na język, przekaz. Miło i szybko czyta się stronę po stronie.
Mnie nie przeszkadzało, ale po minie mojego dziecka widać było, że brakuje w książce, choćby mini, tyci, maluteńkiego wątku romansowego. W tej praktycznie nie ma. Jeden pocałunek na dodatek w chwili gdy Anaid jest nieprzytomna, a on nieśmiało dotyka wargami jej ust. Z tego co przejrzałam dalsze części, wątek ma dobre podstawy, a kończy się – przynajmniej ja to wyślepiłam – oficjalnym pocałunkiem i trzymaniem za rękę. Czy coś było między tym nie wiem.
W kolejnych dwóch częściach z tego co zdążyłam się zorientować Anaid wędruje przez świat w poszukiwaniu. Ojca, choć pewnie i wielu innych spraw. Ja w każdym razie trzymam za nią mocno kciuki bo dziewczyna na to zasługuje.
Myślę, że osoby wychowane/lubiące „starą dobrą” delikatną fantastyka spokojnie mogą przeczytać Klan Wilczycy. Wiele trudu to nie kosztuje, a jeśli na dodatek czytelnik nie będzie koncentrował się na wyszukiwaniu niedoskonałości, to może być to miły sposób na kilka chwil z książką w ręku.
O czym donoszę zainteresowanym.

Klan Wilczycy to pierwsza część cyklu Wojna Czarownic. Jak na razie przeczytałam jedynie tę część, ale nie wykluczam sięgnięcia po Lodową pustynię i Przekleństwo Odi, tym bardziej, że jeszcze na razie stoją na półce.
Ale raczej nie chodzi o tę półkę, ale o samą treść.
Przypadkiem wzięłam do ręki, przypadkiem otworzyłam pierwszą stronę i zaczęłam czytać.
Oj, to książka dla...

Wypożyczyłam tę książkę w ramach eksperymentu mimo że nie znałam o niej opinii a okładka nie bardzo przypadła mi do gustu.
Podobała mi się droga Anaid od brzydkiej kujonki do ładnej i utalentowanej czarownicy. Powiem szczerze, że spodziewałam się takiego zakończenia, ale i tak czytało mi się szybko i przyjemnie. Z czystym sumieniem daję 7/10.

Wypożyczyłam tę książkę w ramach eksperymentu mimo że nie znałam o niej opinii a okładka nie bardzo przypadła mi do gustu.
Podobała mi się droga Anaid od brzydkiej kujonki do ładnej i utalentowanej czarownicy. Powiem szczerze, że spodziewałam się takiego zakończenia, ale i tak czytało mi się szybko i przyjemnie. Z czystym sumieniem daję 7/10.

"Nie walcz z bólem ani hałasem, one są częścią ciebie. Nie odrzucaj ich, odczuwaj ból, oddychaj głęboko, wsłuchuj się w dźwięki, jakie rozbrzmiewają w twoim wnętrzu. Zaakceptuj je i połącz w jedno."

"Nie walcz z bólem ani hałasem, one są częścią ciebie. Nie odrzucaj ich, odczuwaj ból, oddychaj głęboko, wsłuchuj się w dźwięki, jakie rozbrzmiewają w twoim wnętrzu. Zaakceptuj je i połącz w jedno."

Może być, ale dlaczego głównej bohaterce znowu się udaje to co wszystkim innym nie?!

Może być, ale dlaczego głównej bohaterce znowu się udaje to co wszystkim innym nie?!