Tak się pisać powinno rzetelne analizy historyczne. Jest w niej wszystko co ważne by dobrze zrozumieć kontekst bitwy, jej przebieg, wariantowość, no i skutki do jakich doprowadziła. Całe szczęście autor nie zaczyna od Jagiellonów czy Sobieskiego aby wprowadzić naturę zrywu listopadowego. Wręcz przeciwnie zaczyna od tej pamiętnej nocy i świetnie maluje obraz tamtych wydarzeń. Dla mnie ta część była chyba lepsza niż sam świetny przebieg starcia. Autor klarownie opisuje ruchy wojsk, które doprowadziły do bitwy, jej przebieg, dylematy z jakimi musiały się zmagać obie strony, w końcu samo starcie o Olszynkę. Słabością jest ilość i jakość map – choć to można nadrobić w dobie dzisiejszego poziomu cyfryzacji. Kolejną wadą jest samo podsumowanie – zdecydowanie zbyt krótkie.

Tak się pisać powinno rzetelne analizy historyczne. Jest w niej wszystko co ważne by dobrze zrozumieć kontekst bitwy, jej przebieg, wariantowość, no i skutki do jakich doprowadziła. Całe szczęście autor nie zaczyna od Jagiellonów czy Sobieskiego aby wprowadzić naturę zrywu listopadowego. Wręcz przeciwnie zaczyna od tej pamiętnej nocy i świetnie maluje obraz tamtych...

Bardzo dobra pozycja w serii. Niskie oceny pochodzą chyba od osób poszukujących literatury historycznej pisanej jak przygodowa lub "ku pokrzepieniu serc". Tu tego nie ma. Poza wstępem to dość poważna analiza naukowo-wojskowa, z dokładną i chłodną oceną szans i możliwości obu stron. Autor skupił się na tytułowej bitwie i pierwszych tygodniach wojny. Na szczęście nie ma tu przedstawiania historii Polski od rozbiorów, nie ma też za wiele o przyczynach powstania i jego stronie politycznej. Majewski drobiazgowo relacjonuje za to plany oraz ruchy wojsk polskich i carskich w styczniu i lutym 1831, przedstawia też charakterystyki dowódców oraz uwypukla ich słabe i mocne strony. Suchy momentami styl wojskowego raportu zmiękczają częste cytaty z pamiętników.

Bardzo dobra pozycja w serii. Niskie oceny pochodzą chyba od osób poszukujących literatury historycznej pisanej jak przygodowa lub "ku pokrzepieniu serc". Tu tego nie ma. Poza wstępem to dość poważna analiza naukowo-wojskowa, z dokładną i chłodną oceną szans i możliwości obu stron. Autor skupił się na tytułowej bitwie i pierwszych tygodniach wojny. Na szczęście nie ma tu...

"Grochów 1831" Wiesława Majewskiego to stary HB-ek, który przeczytałem dopiero teraz. Przyznam się, że za dużo o Powstaniu Listopadowym to nie wiedziałem. Po tej lekturze i obejrzeniu kilku felietonów na youtubie wiem już więcej. Nie wiedziałem na przykład, że nie wszyscy polscy generałowie poszli za zrywem powstańczym i 6-ciu z nich podchorążowie i tłum warszawski skazał na śmierć. Autor dokładnie przedstawia ruchy wojsk polskich i moskali. Szkoda, że mapka jest tylko jedna i nie widać na niej tych ruchów. Sama bitwa jest opisana dokładnie. Książka na pewno przybliża postać generała napoleońskiego Józefa Chłopickiego. Jego dylematy i kłopoty z innymi generałami. Historia osądza tę bitwę jako nierozstrzygniętą i jako niewykorzystaną szansę dla Polski. Nie będziemy jednak uprawiać fantastyki historycznej. Po przeczytaniu tej pozycji jestem dumny, że jestem Polakiem.

"Grochów 1831" Wiesława Majewskiego to stary HB-ek, który przeczytałem dopiero teraz. Przyznam się, że za dużo o Powstaniu Listopadowym to nie wiedziałem. Po tej lekturze i obejrzeniu kilku felietonów na youtubie wiem już więcej. Nie wiedziałem na przykład, że nie wszyscy polscy generałowie poszli za zrywem powstańczym i 6-ciu z nich podchorążowie i tłum warszawski skazał...

Wiesław Majewski stanął przed trudnym zadaniem pogodzenia w książce popularnonaukowej elementów wojskowości i polityki. Ich splot podczas powstania listopadowego wymusza na historyku zręczne żonglowanie w toku narracji.

Niestety, zabrakło talentu literackiego. Sama narracja sprawia wrażenie poszarpanej; autor zmienia perspektywę i używany czas, co irytuje i dezorientuje czytelnika. Wybrany sposób przedstawienia wydarzeń od buntu podchorążych w Warszawie do odwrotu spod Olszynki Grochowskiej powoduje, że na opis samego starcia pozostaje zaledwie 40 z 206 stron.

Opisywano tę książkę jako "bardzo nudną" ale i "szczegółową". Cóż, samo zagadnienie na pewno nudnym nie jest a okoliczności, które doprowadziły do bitew pod Wawrem i Grochowem, są przedstawione naprawdę bardzo dokładnie. I tu leży pies pogrzebany: Majewski zatraca się w detalach poszczególnych manewrów, czasami opisuje je nawet oddzielnie dla strony polskiej i rosyjskiej, co po prostu nuży. Gdzie jedna dodatkowa mapa z sensownie naniesionymi ruchami wojsk wyjaśniłaby laikowi sytuację, otrzymuje on całe rozdziały bardzo suchego tekstu, którego nie sposób "ogarnąć" bez map internetowych.

Bardzo brakuje, i wydaje mi się to cechą charakterystyczną książek serii "Historyczne bitwy" z lat 80-tych, rozbudowanego stosowania źródeł historycznych strony przeciwnej (tutaj: rosyjskiej).

Rozczarowało również zakończenie: Po odwrocie wojsk polskich na Pragę można przeczytać kilkustronnicowe podsumowanie i... zakończyć lekturę. Ani słowa o losach rannych i wziętych do niewoli, ani o wpływie bitwy na ludność cywilną. Zaledwie napomknięty zostaje defetyzm i panika wśród niektórych oficerów polskich. O rosyjskiej ocenie tego czasu można tylko pomarzyć...

Polecam fanom tematu jedynie jako lekturę uzupełniającą po przeczytaniu lepszego opracowania o zmaganiach powstania listopadowego.

Wiesław Majewski stanął przed trudnym zadaniem pogodzenia w książce popularnonaukowej elementów wojskowości i polityki. Ich splot podczas powstania listopadowego wymusza na historyku zręczne żonglowanie w toku narracji.

Niestety, zabrakło talentu literackiego. Sama narracja sprawia wrażenie poszarpanej; autor zmienia perspektywę i używany czas, co irytuje i dezorientuje...

Porządnie i rzetelnie napisana monografia pierwszych starć powstania listopadowego (bo poza Grochowem mamy tu także Wawer czy Białołękę). Na pewno nie tak wnikliwa jak prace Tokarza, ale jako rzecz na początek - całkiem niezła.

Porządnie i rzetelnie napisana monografia pierwszych starć powstania listopadowego (bo poza Grochowem mamy tu także Wawer czy Białołękę). Na pewno nie tak wnikliwa jak prace Tokarza, ale jako rzecz na początek - całkiem niezła.

Olszynka Grochowska. Sama bitwa rozegrana po mistrzowsku. Czego się dowiecie z książki. tak jak i ciekawszych rzeczy o niuansach polskich dowódcach i niechęci do siebie. Co daje obraz przebiegu rożnych batalii powstania 1831.
Samą kaszkę czyta się bardo przyjemnie i lekko dużo cytatów sprawia że książka jest przyjemna w odbiorze. (uwaga uzależnia na noc).
Oczywiście że polecam Książkę o bitnych polkach i Pewnych siebie Rosyjskich dowódcach którzy w dwóch bitwach pierwszą pod Wawrem, Drygą pod Olszynką. Pewność swoją stracili. Dlaczego? To przeczytaj.

Olszynka Grochowska. Sama bitwa rozegrana po mistrzowsku. Czego się dowiecie z książki. tak jak i ciekawszych rzeczy o niuansach polskich dowódcach i niechęci do siebie. Co daje obraz przebiegu rożnych batalii powstania 1831.
Samą kaszkę czyta się bardo przyjemnie i lekko dużo cytatów sprawia że książka jest przyjemna w odbiorze. (uwaga uzależnia na noc).
Oczywiście że...

Bardzo nudny ale za to szczegółowy opis jednej z największej bitwy powstania listopadowego - bitwę z 25 lutego 1831 o Olszynkę Grochowską (obecna Warszawa.

Bardzo nudny ale za to szczegółowy opis jednej z największej bitwy powstania listopadowego - bitwę z 25 lutego 1831 o Olszynkę Grochowską (obecna Warszawa.

Pierwsza chyba w tej serii książka, gdzie historia jest ważniejsza od propagandy - i do dzisiaj się ją dobrze czyta.

Pierwsza chyba w tej serii książka, gdzie historia jest ważniejsza od propagandy - i do dzisiaj się ją dobrze czyta.