Paweł Brudek

Temat książki jest dosyć niszowy, przez co do momentu sięgnięcia po nią miałem jedynie mgliste pojęcie na temat zagadnień przez nią opisywanych. Historia kajzerowskich wojsk kolonialnych przeplata się tu podrozdziałami traktującymi o postępujących zmianach wyposażenia, umundurowania czy struktury Schutztruppe. W książce przydałyby się ilustracje, coby czytelnik mógł zwizualizować sobie ewoluujący z biegiem lat wygląd askarysów. Niestety, musimy zdać się w tym przypadku na internet i kilkanaście czarno-białych fotografii umieszczonych na końcu tekstu. Jest to dla mnie minus. Kolejną rzeczą do której chcę się przyczepić są mapy, a mianowicie, kompletny brak konsekwencji w ich implementacji. Część z nich dotyczy bitew, które w tekście zostały wspomniane zaledwie w jednym-dwóch zdaniach, przez co brakowało mi jakiegokolwiek punktu odniesienia w skali mikro. Większość map jest kolorowa. Sama treść jest bardzo przyjemna w odbiorze, aczkolwiek zauważyłem, iż autor ma bardzo nieładny nawyk do kumulowania zbyt wielu myśli w jednym akapicie, powodując duży zamęt u czytelnika. Zdarza się, że od wcięcia do wcięcia mamy ponad stronę tekstu i kilka (często niepowiązanych ze sobą) wątków. Jeśli komuś to nie przeszkadza, zapewne zatraci się w lekturze tak jak ja, i nie będzie zwracał uwagi na resztę niedociągnięć. Wydanie książki jest bardzo dobre, jak to na NapoleonaV przystało. Absolutnie nie mam się do czego przyczepić. Polecam, pomimo kilku drobnych uchybień.