mandaizm, mazdaizm, hopsasa; a nie celuję w sportach drużynowych, o nie.

czyli jak przechytrzyć czas żeby nie stawał się historią. to jak się to robi we własnym zakresie to jedno ale jak to zrobić, a jakże, wszyscy razem, to zagadka na miarę tej książki.

(to jest know-how życiologii jak dziada zabić; co da się, ale ważne żeby wiedzieć parę rzeczy. na przykład jakie rzeczy są ważne)

a książka no, taka do poczytania fajna; o czasie ale w takich abstrakcyjnych jednostkach liczonym, że to trochę przypomina czytanie o przemycie kokainy w tonach. (mnie trudno wyobrazić sobie tonę piachu) no to o takim czasie jak Sahara co z perspektywy mojej piaskownicy jest jak ćwiczenia na wyobraźnię przestrzenną.

mandaizm, mazdaizm, hopsasa; a nie celuję w sportach drużynowych, o nie.

czyli jak przechytrzyć czas żeby nie stawał się historią. to jak się to robi we własnym zakresie to jedno ale jak to zrobić, a jakże, wszyscy razem, to zagadka na miarę tej książki.

(to jest know-how życiologii jak dziada zabić; co da się, ale ważne żeby wiedzieć parę rzeczy. na przykład jakie rzeczy...

Fragmenty "Mitu wiecznego powrotu" znałem już z wyboru tekstów Eliadego pod tytułem "Sacrum, mit, historia", a ogólny zarys głównej teorii z prac na temat historii historiografii, które zwykle się do koncepcji rumuńskiego badacza odnoszą. Z pewnością warto było się jednak zapoznać z całością tej ważnej publikacji. Eliade zajmuje się w niej postrzeganiem historii przez społeczeństwa archaiczne w kategoriach cyklicznych owego "wiecznego powrotu". Jak zawsze w pracach komparatystycznych obejmujących zasięgiem ludy ze wszystkich stron świata, zadziwia mnie ogromna liczba podobieństw w wierzeniach i poglądach powstałych w tak różnych środowiskach geograficznych. Poza tym ważne są uwagi Autor o przełamywaniu tego cyklicznego spojrzenia na upływ czasu i o tym, dlaczego niektóre ludy od niego odeszły.

Fragmenty "Mitu wiecznego powrotu" znałem już z wyboru tekstów Eliadego pod tytułem "Sacrum, mit, historia", a ogólny zarys głównej teorii z prac na temat historii historiografii, które zwykle się do koncepcji rumuńskiego badacza odnoszą. Z pewnością warto było się jednak zapoznać z całością tej ważnej publikacji. Eliade zajmuje się w niej postrzeganiem historii przez...