No tak, literatura praktycznie od zawsze jest wykorzystywana do agitacji politycznej. Nawet jeśli ma tak mało wspólnego ze współczesną rzeczywistością jak mało realistyczna powieść historii mocno alternatywnej. 
Nie jestem żadnym trumpistą, mogę wskazać wobec niego sporo zarzutów, ale to inny temat. Wciskanie mu prorosyjskości i próby zniszczenia NATO to zupełne bzdury, a bardzo w polskich mediach popularne.
W sprawie NATO Trump mówił to samo, co Obama. I mówili logicznie. Obama pierwszy użył wobec europejskich sojuszników określenia "pasażerowie na gapę". NATO zostało wymyślone na zasadzie: łączymy siły i razem możemy więcej, jak spółdzielnia. Po zakończeniu zimnej wojny NATO przekształciło się w przedszkole, w którym europejskie dzieci beztrosko się bawią a jeden opiekun USA ma dbać o bezpieczeństwo. USA nie chcą ani nie mogą pełnić takiej roli, nie mają dość sił, żeby równocześnie bronić Europy przed Rosją i Azji przed ChRL. Na początku lat dziewięćdziesiątych armia niemiecka miała 12 dywizji i jeśli dobrze pamiętam 7 000 czołgów. Dzisiaj ma 3 dywizje z dużymi brakami kadrowymi i mniej niż 1/4 etatowego wyposażenia, a wszystkich pojazdów pancernych łącznie około 1 000 i to w dużej części niesprawnych. Siły zbrojne Francji, Włoch i wielu innych krajów przeszły podobną deewolucję. 
Co do prorosyjskości Trumpa, to nie jest przypadkiem, że inwazję na Ukrainę Rosja zaczęła szykować zaraz po zwycięstwie wyborczym Bidena. Putin bał się Trumpa, a Bidena uznał za polityka słabego, który da się zastraszyć. To nie jest jakaś szczególna wina Bidena. Złożyły się tu dwa czynniki. 1. Biden ma taki wizerunek medialny i niewiele z tym może zrobić. 2. Zadziałało myślenie życzeniowe Putina. On naprawdę pragnie przejść do historii jako wskrzesiciel rosyjskiego imperium. Bardzo chce podbić Ukrainę i nie tylko Ukrainę. A tu lata lecą, coraz wyraźniejsze widmo kostuchy motywuje do szybszych i pochopnych działań. Prawdopodobnie każdego przywódcę USA po Trumpie Putin chciałby widzieć jako słabeusza, tchórza i mięczaka, choćby to był John Rambo.  
I Putin się przejechał. Reakcja Bidena może nie była tak twarda jak to, czego się Putin spodziewał w analogicznej sytuacji po Trumpie, ale wystarczająca, żeby się plan Putina posypał. 

No tak, literatura praktycznie od zawsze jest wykorzystywana do agitacji politycznej. Nawet jeśli ma tak mało wspólnego ze współczesną rzeczywistością jak mało realistyczna powieść historii mocno alternatywnej. 
Nie jestem żadnym trumpistą, mogę wskazać wobec niego sporo zarzutów, ale to inny temat. Wciskanie mu prorosyjskości i próby zniszczenia NATO to zupełne bzdury, a...

@KamilJakiśtam Napisałeś bardzo długi post, ale nie na temat. Roth wydał "Spisek przeciwko Ameryce" w 2002 roku. Otrzymał za nią nagrodę Amerykańskiego Stowarzyszenia Historyków. Lindbergh przejawiał ogromny polityczny apetyt. Był neutralistą, miał proniemieckie sympatie, był twarzą America First Committee - tyle w sprawie samej książki.

Napisałem o roku 2016, w którym Trump jako kandydat na prezydenta faktycznie podważał zobowiązania USA w NATO. Mogę posłużyć się cytatami, jeśli koniecznie chcesz. Napisałem również, że pozytywnie wypowiadał się o Putinie. To też jest prawda.

W ostateczności okazało się, że w dużym stopniu faktycznie kontynuował politykę politykę amerykańskiego establishmentu. Było dokładnie tak jak piszesz. Jeśli chodzi o mój pogląd, to akurat w tej sprawie wyjątkowo się z Trumpem zgadzam, bo liczni sojusznicy, w tym Niemcy, jechali w NATO na gapę.

Ale w 2016, jak wygrał wybory, to świat jeszcze tego nie wiedział. Trump paplał głupoty na intelektualnym poziomie 10-letniego dziecka. Ciężko było rozgraniczyć, co z tego jest tylko pozą, a co może mieć konsekwencje. Wówczas media przypomniały o książce Rotha wydanej w 2002 roku, kiedy jeszcze nikt nie wyobrażał sobie Trumpa w polityce. 

@KamilJakiśtam Napisałeś bardzo długi post, ale nie na temat. Roth wydał "Spisek przeciwko Ameryce" w 2002 roku. Otrzymał za nią nagrodę Amerykańskiego Stowarzyszenia Historyków. Lindbergh przejawiał ogromny polityczny apetyt. Był neutralistą, miał proniemieckie sympatie, był twarzą America First Committee - tyle w sprawie samej książki.

Napisałem o roku 2016, w którym...

Czyli zgadzamy się, że "Spisek przeciwko Ameryce" nie dotyczy bieżącej sytuacji politycznej w USA w XXI wieku, ale jest z tym kojarzony i wykorzystywany w walce politycznej. 
Znam rolę polityczną Lindbergha, jednak nie widzę go jako prezydenta. A nawet jeśli zostałby prezydentem, to szczerze wątpię, że utrzymałby neutralność USA. W wielu telewizyjnych programach historycznych podkreślane są nastroje izolacjonistyczne w USA lat trzydziestych i początku czterdziestych. Ale niemal nikt nie wspomina o nastrojach interwencjonistycznych, które również istniały i miały mocne podstawy. Amerykanie wzięli przecież udział w poprzedniej wojnie światowej i dobrze na tym wyszli. Mieli za sobą całą serię wręcz kolonialnych "banana wars". W USA wielu ludzi myślało w stylu "Jeśli na świecie coś się dzieje, to my powinniśmy tam być. Realizować amerykańskie interesy, promować amerykańską kulturę i amerykański sposób patrzenia na świat. Jeśli nie siedzisz przy stole i to najlepiej z rewolwerem w garści, to jesteś w menu.". Do tego dochodziły naciski z zewnątrz. Wszelkie lobby brytyjskie, francuskie itp i potężna ówcześnie w USA agentura sowiecka - to wszystko próbowało wciągnąć USA do wojny z Niemcami. Brytyjski wywiad prędzej czy później dowiedziałby się o rozpoczętym w Niemczech jeszcze przed wojną projekcie o wymownej nazwie "Amerikabomber" i od razu podrzuciłby to amerykańskim mediom.
Dlatego powieść "Spisek przeciwko Ameryce" uważam z małorealistyczną.

Czyli zgadzamy się, że "Spisek przeciwko Ameryce" nie dotyczy bieżącej sytuacji politycznej w USA w XXI wieku, ale jest z tym kojarzony i wykorzystywany w walce politycznej. 
Znam rolę polityczną Lindbergha, jednak nie widzę go jako prezydenta. A nawet jeśli zostałby prezydentem, to szczerze wątpię, że utrzymałby neutralność USA. W wielu telewizyjnych programach...

Czytałem i oglądałem - które zmiany w historii zdecydowały o tym, że uważasz tę filmową za ciekawszą?

Czytałem i oglądałem - które zmiany w historii zdecydowały o tym, że uważasz tę filmową za ciekawszą?

Niestety już nie pamiętam filmu, poza tym, że zrobił na mnie ogromne wrażenie, może dlatego, że byłem dość młody i nie wiedziałem, że jest coś takiego jak "motyw historii alternatywnej".
W książce nie podobało mi się, że w gruncie rzeczy prosta historia - drobny spisek - miałby zatrząść w posadach III Rzeszą, ale taką, która właściwie wygrała wojnę. Przez 30 lat nie zdołał tego zrobić ZSRR i Wielka Brytania, a tu nagle taka wiadomość miałaby wszystko zniszczyć. Napisałem to w swojej opinii na temat książki, tu w LCz (nie wiem, czemu oznaczono, jako spoiler).
W filmie było to jakoś lepiej pokazane. Holokaust był dla bohaterów dużo większym zaskoczeniem i był tak szokujący, że mogłem uwierzyć, że stała się katastrofa, bo USA się obraziło.
Nie pamiętam już, czy książka się też tak kończy, czy ma dość otwarte zakończenie?

Niestety już nie pamiętam filmu, poza tym, że zrobił na mnie ogromne wrażenie, może dlatego, że byłem dość młody i nie wiedziałem, że jest coś takiego jak "motyw historii alternatywnej".
W książce nie podobało mi się, że w gruncie rzeczy prosta historia - drobny spisek - miałby zatrząść w posadach III Rzeszą, ale taką, która właściwie wygrała wojnę. Przez 30 lat nie zdołał...

Książka ma dość otwarte zakończenie, też już średnio pamiętam, ale bardziej dramatyczne i mniej szczęśliwe dla bohaterów. 

Książka ma dość otwarte zakończenie, też już średnio pamiętam, ale bardziej dramatyczne i mniej szczęśliwe dla bohaterów.