-
ArtykułyStrefa mrokuchybarecenzent0
-
ArtykułyMiędzynarodowe Targi Książki w Warszawie już 23 maja. Włochy gościem honorowymLubimyCzytać2
-
ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant70
-
ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
Cytaty z tagiem "otucha" [19]
[ + Dodaj cytat]
- Uszy do góry, John! - spróbowałem dodać mu ducha. - Wszystko się kiedyś kończy.
- Ale może trwać wystarczająco długo, żeby nas wykończyć: na zawsze.
(...)Harry dostał kartkę od Syriusza. Był to tylko złożony kawałek pergaminu z odciskiem ubłoconej łapy, ale Harry wiedział, że Syriusz życzy mu w ten sposób powodzenia i dodaje otuchy.
Ludzie, mając do czynienia z dziwnymi zjawiskami - niebem, księżycem, porami roku, narodzinami, śmiercią - domagają się ujawnienia niewidzialnej konstrukcji ukrytej pod światem widzialnym. Umysł, który obawia się nieznanego, tak samo jak ciało boi się pustki, nieustannie fantazjuje, aby unicestwić uczucie osamotnienia lub bezsilności. Proponowanie rozwiązań jest więcej warte niż niewiedza. Wyjaśnienie, nawet koślawe, ma przewagę nad jego brakiem. Potrzeba zrozumienia nie sprowadza się do pragnienia racjonalności. Jest to potrzeba dodania sobie otuchy przy rozpraszaniu ciemności, przy wprowadzaniu porządku w chaosie. W gruncie rzeczy wszystkie wyjaśnienia mają to samo źródło: strach, że żadnego się nie znajdzie.
Skryta w ochronnej skorupie z jasnego kamienia, biblioteka wydaje mi się cenna i krucha, jak dziewięćdziesięcioletnia staruszka. Jej zapach to połączone wonie żółknących kartek, kurzu i starego drewna. Dla mnie to zapach bezpieczeństwa i otuchy. Świętości.
Kiedy świat się wali, tylko w przestrzeni ramion bliskiej osoby człowiek jest w stanie znaleźć odrobinę otuchy.
Ma zwrócić honor naszemu wewnętrznemu dziecku. Wyhamować w ramionach jego spazmy. Powiedzieć, że odtąd wszystko będzie już dobrze. Sprawić, żeby wszystko było już dobrze.
(...) nieustająca pamięć o moich najbliższych dodała mi otuchy, straszliwe bowiem próby, jakie przechodziłem, tylko zwiększyły we mnie wolę zrzucenia nikczemnego jarzma.
Znieśże mężnie twoje brzemię i na to pamiętaj, że tysiące będziesz miał towarzyszów w nieszczęściu, którzy potracą żony, dzieci, rodziców, krewnych i przyjaciół. A jako kropla ginie w oceanie, niechże tak twoja boleść w morzu powszechnej boleści utonie. Gdy na ojczyznę miłą tak straszne przyszły termina, kto mężem jest i miecz przy boku nosi, ten się płakaniu nad swoją stratą nie odda, ale na ratunek tej wspólnej matce pośpieszy i albo w sumieniu zyska uspokojenie, albo sławną śmiercią polęże i koronę niebieską, a z nią wiekuistą szczęśliwość posiędzie.
Smutek i cierpienie nikogo w życiu nie omijają, ale od czasu do czasu pojawia się przebłysk światła, który roztapia mroki samotności i wlewa ci w serce otuchę, kojącą jak talerz ciepłej zupy i miękkie łóżko".