-
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Cytaty z tagiem "doskonalosc" [130]
[ + Dodaj cytat][...] naucz się siebie, pogódź się z każdą stroną swej osoby, a dostąpisz doskonałości. Zaprzeczając sobie, zaprzeczasz wszystkiemu.
Chwilami widzi się kochane osoby takimi, jakimi są naprawdę: wolne od bagażu projekcji i wspólnych historii. Widzi się je świeżym okiem, jak obcy, i udaje się pochwycić uczucie, które towarzyszyło zakochaniu. Zanim pojawiły się łzy i słabe punkty. Kiedy istniała jeszcze możliwość doskonałości.
Owa słabość charakteru czyni go bardziej ludzkim, a ją przepełnia czułością. Któż bowiem kocha doskonałość? Nie, miłość chce się troszczyć, a troska wymaga ludzkich wad, potrzebuje zranień i kruchości. Miłość chce leczyć. Doskonałość nie wymaga leczenia. Doskonałość nie może być kochana, a jedynie wielbiona.
Ta wiara człowieka w moc udoskonalenia natury dzięki technikom i rytuałom "wzrostu" sięga pierwszych syntez mentalnych w historii mezopotamskiej. Doprowadzając do doskonałości naturę, człowiek miał na celu doskonałość własną. Taki jest sens wszelkiej "magii"; chodzi w niej o osiągnięcie doskonałości i autonomii, posługując się "przykładem" i "siłami" Kosmosu.
Rozmnażanie: Nie potrzebuje. Im mniej skomplikowana istota, tym więcej wytwarza potomstwa, bo tym większe jest ryzyko śmierci, a zatem istota doskonała nie potrzebuje potomstwa ani partnerów w ogóle. Na szczycie zwykle jest miejsce tylko dla jednego..
Życie to ciąg wyzwań. Bitwa za bitwą. Toczy się je nieustannie, niczym Achilles dążący do doskonałości.
W rzeczywistości bohaterowie są bohaterscy, ponieważ – pomimo swych słabości, a czasem właśnie dzięki nim – dokonują rzeczy wielkich. Gdyby byli doskonali, to nie znaleźliby się w tej ziemskiej klasie szkolnej.
W całej historii myśli niewiele było zmian bardziej głębokich i doniosłych niż te, które pojawiły się, gdy przeciwna zasada zaczęła przeważać, gdy uwierzono, że nie tylko w wielu czy we wszystkich fazach ludzkiego życia istnieją rozmaite doskonałe rzeczy, ale że sama różnorodność jest istotą doskonałości. Szczególnie w sztuce to, co obiektywne, nie polega ani na ustaleniu jakiegoś najmniejszego wspólnego mianownika wrażliwości estetycznej, który jest od wieków udziałem całej ludzkości, lecz raczej na możliwie najpełniejszej ekspresji bogactwa rozmaitości, która aktualnie lub potencjalnie tkwi w całej naturze i w naturze ludzkiej (…).
- Nie jestem pewien.
- Nie jesteś pewien czego?
- Czy istota doskonała potrafi zrozumieć istoty niedoskonałe. To chyba niemożliwe.