-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Cytaty z tagiem "żyć" [60]
[ + Dodaj cytat]Pozostawiłam więc moją cudowną, inteligentną rodzinę, zanurzyłam się w ciepłej kąpieli i zaczęłam rozważać samobójstwo przez utopienie. Potem jednak przypomniałam sobie o resztkach ciasta czekoladowego w lodówce i wynurzyłam się, nabierając powietrza w płuca. Dla niektórych rzeczy warto żyć.
Nie boję się śmierci. Nie żyłem przez miliardy lat, zanim się urodziłem, i nie czułem z tego powodu żadnego dyskomfortu.
[ang. I do not fear death. I had been dead for billions and billions of years before I was born, and had not suffered the slightest inconvenience from it.]
Żyć mi się zawsze chciało, nie umierać. Żyć i żyć, aby dalej, aby więcej. Choćby i nie było po co. Zresztą czy to takie ważne, jest czy nie ma po co? Może to nawet wszystko jedno, a tylko człowiek lubi się na próżno dręczyć. Bo kto wie, czy żyć nie jest jedenastym przykazaniem, którego Bóg zapomniał obwieścić. Albo może ma w gwiazdach czy w innej księdze zapisane, że ma żyć i żyć. I powinno wystarczyć. Nie wszystko się musi wiedzieć. Koń nie wie i żyje. A pszczoła, na ten przykład, gdyby tak wiedziała, że to dla człowieka zbiera miód, to by nie zbierała. A cóż lepszego od konia, pszczoły człowiek?
Ale miłość sprawia, że się otwierasz, wyciąga na wierzch całe twoje wnętrze. I to jest coś, co musisz zrobić, jeśli nie chcesz kompletnie zmarnieć. Miłość, panno Sharp, przypomina ci, że żyjesz.
- Jeśli wcześniej cię nie zabije.
Żyć i żyć, aby dalej, aby więcej. Choćby i nie było po co. Zresztą, czy to takie ważne, jest czy nie ma po co? Może to nawet wszystko jedno, a tylko człowiek lubi się na próżno dręczyć. Bo kto wie, czy żyć nie jest jedenastym przykazaniem, którego Bóg zapomniał obwieścić.
Życie nie polega na tym, by mieć - chodzi raczej o to, by bardziej być.
Powinniśmy więc tak żyć, że gdy będziemy umierać, świat będzie płakał, a my będziemy się radowali.
Teoretyzowałam, że większość ludzi można umieścić w najbardziej prymitywnym zakresie skali i to może być pozycja, z którą współgra każdy inny atrybut; jak bardzo chcą tu być, jak bardzo chcą żyć.
Muszę nauczyć się być na nowo. Być i patrzeć. Widzieć wszystko takim, jakie jest, i to jakie jest dziś, bo nie wiem, czy jutro będzie takie samo.”