Pomysł naszej wspólnej książki rozwijał się i przekształcał przez wiele lat, ale swój początek zawdzięcza spotkaniu studentki i nauczycielki akademickiej, która na zajęciach z literatury dla dzieci fascynowała i „zarażała” swoim – jakże innym niż opisywane i postrzegane w praktyce edukacyjnej w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku – myśleniem o życiu, dziecku, szkole i przede wszystkim – pracy nauczyciela. Spotkania te z czasem przerodziły się w długie rozmowy młodej asystentki poszukującej „swojego miejsca w życiu” i dr Bronisławy Dymary – adiunkta z wieloletnim doświadczeniem zawodowym, osoby przyjaznej i życzliwej młodym ludziom, pomagającej i kierującej się zawsze zasadami: osoba przed rzeczą, etyka przed techniką, być przed mieć. Rozmowy te odbywały się, o czym warto wspomnieć, w Domu Studiującego Nauczyciela, funkcjonującym przy ówczesnej Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, w którym „drzwi w drzwi” mieszkałyśmy w latach 1983–1986. W kolejnych – aż do 1997 roku – pracowałyśmy razem m.in. nad przewodnikiem do praktyk pedagogicznych dla studentów naszego wydziału, który z przewodnika stał się pierwszą – można rzec – przedpremierową publikacją serii „Nauczyciele – Nauczycielom”: Sztuka bycia nauczycielem (red. B. Dymara, Cieszyn 1993, UŚ – Filia w Cieszynie). W pracy tej – poza częścią I poświęconą rzeczywiście praktykom pedagogicznym – zawarta jest już zapowiedź głównych „działów”, które będą systematycznie towarzyszyć całej serii wydawanej od 1996 roku: poznawanie dziecka i szkoły w toku działalności edukacyjnej, tematy sterujące, wybrane problemy metodyczne czy materiały pomocnicze – czyli na tropach poszukiwania związków teorii z praktyką. W tej również publikacji został zamieszczony znakomity tekst Bronisławy Dymary O nauczycielach i nauczycielstwie, ujmujący podstawową istotę nauczycielstwa oraz prezentujący autorską – uznaną i wciąż aktualną – klasyfikację typów nauczycieli.
Popularne tagi cytatów
Inne cytaty z tagiem miłość
Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.
Życie innych ludzi - myślał, idąc wolnym krokiem w kierunku domu - oceniam według własnych doświadczeń. Nie byłem szczęśliwy, a więc mówię, że nie ma, nie istnieje szczęście. Nie byłem kochany, nie byłem nikomu drogi i potrzebny, a więc mówię, że nie ma miłości, że wszyscy żyją w pustce. Nie potrafiłem przejąć się żadną prawdą, a więc mówię, że nie istnieje nic prócz kłamstwa....
Rozwiń... miłość, co wprawia w ruch słońce i gwiazdy.
Inne cytaty z tagiem ludzie
Plan jest jak dziecko w kołysce – daleko mu jeszcze do człowieka.
Ludzie dzielą się na realnie przeciętnych i nierealnie przeciętnych.
To ludzie, którzy starannie ukrywają się przed tobą, oni są tymi, którzy cię posiadają. Powstrzymują się od wyrażania swoich intencji, zawsze się wycofują, łudząc percepcję, a ty wiecznie ich ścigasz.
Inne cytaty z tagiem pieniądze
Wszystkie pieniądze są brudne. Gdyby były czyste, nikt by ich nie chciał.
Jako to się na świecie zawżdy dzieje, ułapiono go zaraz, bo za mało ukradł.
(...) pieniądze kto ma, idzie na komedię, a kto ich nie ma, w domu ma tragedię.