Vern

„Seagalogy” to wbrew pozorom nie jest książka wyłącznie dla fanów Stevena Seagala. Trudno powiedzieć, żebym darzył tego aktora lub filmy z jego udziałem jakąś szczególną sympatią (kilka, może nawet kilkanaście widziałem, ale raczej do nich nie wracam). Ale książka Verna – kontrowersyjnego i wyjątkowo zabawnego krytyka, niegdyś związanego z serwisem Ain't It Cool News – to prawdziwe mistrzostwo świata. To nie jest biografia gwiazdora. To nie jest zbiór plotek na jego temat. To celna, złośliwa, a jednocześnie wnikliwa analiza jego osiągnięć artystycznych. I to nie tylko filmów, bowiem Vern bierze na celownik również nagrywane przez Seagala płyty, a nawet wymyślony przez niego napój energetyczny. Krok po kroku śledzi karierę gwiazdora, obserwuje jego wzloty (kilka) i upadki (znacznie więcej),każdemu filmowi poświęcając maksimum uwagi. I – co ciekawe – to naprawdę rzetelna robota. Vern zna się na kinie klasy B jak niewielu krytyków, pisze nieortodoksyjnie (rozmaitych „fucków” znajdziecie tu co najmniej tyle, ile w opisywanych filmach),nie szczędzi złośliwości twórcom, aktorom i kolegom po fachu. Ale naprawdę wie, co pisze. Śledzi konteksty, proponuje interpretacje, pełnymi garściami dorzuca anegdoty i ciekawostki. W opisie jednego z filmów zamieszcza nawet urocze streszczenie twórczości Cypriana Kamila Norwida. I jego niezapomnianą charakterystykę: „eccentric, Rasputin-looking motherfucker who lived a tragic and poverty-stricken life”. Jeśli kupujecie tę konwencję – a przyznaję, trzeba się do niej przyzwyczaić – przy lekturze książki Verna spędzicie wiele dobrych chwil.