Jesteśmy społecznością, która kocha książki

CAŁKIEM NOWY DZIEŃ: NAJNOWSZE ODNÓŻA 4 miesiące temu Doc Ock dowiedział się, że umiera. Został mu tylko rok życia, a wszystko w wyniku licznych urazów głowy, jakich doznał w trakcie walk z najróżniejszymi bohaterami. Postanawia zrobić coś takiego, by zapamiętał go cały świat. Teraz, w dniu ślubu May i Jaya, wciela swój plan w życie. Za pomocą octobotów opanowuje Nowy Jork i zamierza przemienić go w utopię. Ale nie dla Spidermana. Tego bowiem atakuje z zaciętością wszelkimi dostępnymi środkami, czyli całym miastem. To samo, chce zrobić z całym światem. Do tego, zazdrosny o swą byłą narzeczoną, May, porywa Jaya i stara się zrujnować ślub. Spiderman wkracza do akcji... Podstawowym problemem z jubileuszowymi numerami komiksów jest fakt, iż nie są one wielkie. Twórcy nie starają się opowiedzieć zniewalającej historii, a jedynie pokazać przełomowe rzeczy dla serii. Brak uniwersalności jest tu dużym minusem, ale nic nie można na to poradzić. W 50 numerze Spidermana, Peter przestał być Pająkiem. W 100 stracił moce i wyrosły mu 4 ręce, w 200 umarł morderca wujka Bena, w 300 pojawił się Venom, w 400 zmarłą "May", a w 500 Peter przeżył na nowo całe swe życie i spotkał na powrót wujka Bena. Teraz Otto jest umierający, a May bierze ślub. Jeśliby więc komiks odrzeć z tej otoczki zdarzeń znaczących tylko dla fanów, pozostałaby jedynie słaba historia o kolejnym pojedynku. Znakomicie narysowana i nieźle napisana, ale nic poza tym. Na szczęście dla oceny tego komiku recenzuję go na tle serii, inaczej zresztą się nie da, i ocena ta, jest bardzo dobra. Zmian i zapowiedzi mamy sporo, a na ponad 100 stronach, jakie złożyły się na tę opowieść, oprócz specjalni zrobionych okładek (m.in. Spiderman/Batman),znalazło się miejsce na kilka dodatkowych, całkiem udanych historii. Pierwsza, napisana przez legendę Marvela i twórcę Spidermana, Stana Lee, "Kryzys osobowości", prezentuje nam Spidera u psychoanalityka. Brak jej wprawdzie spójności z całą serią, ale figuruje bardziej jako podsumowanie, więc nie będę narzekał. Nawet na klasyczne rysunki. Szczególnie, że znalazło się kilka świetnych rzeczy, jak nawiązani do Simpsonów (Spiderman-prosiak - kto pamięta z filmu k8inowego The Simpson's Spiderchruma? No kto?). W drugim dodatku "Syn mego brata", poznajemy młodość Petera przez pryzmat wujka Bena. A w "Gdybym był Spidermanem" Peter podsłuchuje, jak grupka dzieci wyobraża sobie, jego życie. W kolejnym, "Błogosławieństwo", May czuje się jakby zdradzała Bena i chce błogosławieństwa nieżyjącego męża, a w "Kłótni w muzeum", Peter nie może znieść jak ludzie traktują wystawę poświęconą erosom, w tym i jemu. Jest też epilog, "Nagłe wizje", stanowiący najlepszą część komiksu, w którym madame Web przepowiada takie zdarzenia jak Gauntlet czy ponure łowy. Tak więc zeszyt, a raczej album, polecam Waszej uwadze, jeśli lubicie Pająka. Poznać go stanowczo warto, bo jest ważny dla serii, choć nie mam pewności, czy już wtedy Slott wiedział, że chce napisać np. Dying Wish.