Jesteśmy społecznością, która kocha książki

czytałem. Obowiązkowa lektura dla każdego, kto mówi o polsko-litewskim dziedzictwie. Polskie wątki starannie wygumkowane. Nazwiska przekręcone, żeby wyglądały na litewskie. Historyczne nadużycia i absurdy, np. rzutowanie litewskiej tożsamości narodowej na wiek XVIII. Polska historiografia już się wydobyła z tego antyniemieckiego dołka, sporo jest POLSKICH książek np. o niemieckiej historii Wrocławia. Litwini są jeszcze tam, gdzie my byliśmy 30 lat temu. Książka jest o tyle reprezentatywna, że nie jest naukowa (typu nakład 1-2 tysiące),to jest popularne wydawnictwo. Właśnie takie produkcje kształtują litewską wizję historii. Ale nie martwmy się, oni wszyscy za 10 lat wylądują na zmywaku w jukeju.