Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozycja naładowana testosteronem. Brutalność, agresja, furia wręcz – oczywiście pod szyldem Chelsea. Środowisko futbolowych chuliganów. Wiele się mówi o tym, jak to wspaniale Wielka Brytania radzi sobie z przemocą stadionową. Tego typu peany aż proszą się o reakcję typu BULLSHIT! Nie inaczej ustosunkowuje się do tego wszystkiego King. Akcja książki dzieje się już po tym jak władze medialnie ukręciły łeb tej hydrze nienasyconej, jednak nie przeszkadza to naszym bohaterom hołdować tradycjom, przede wszystkim meczy wyjazdowych i lać swych zaprzysiężonych wrogów (Millwall, Tottenham). Jasne, kamery są na stadionach, zwiększone patrole policyjne w dniu meczu, ale przecież nie postawią policjanta na każdym kroku, a kamer też jest ograniczona ilość. Książka to przede wszystkim portret klasy robotniczej. Zrezygnowanej, oszukanej, bez perspektyw, rozjątrzonej hipokryzją rządzących. To życie codzienne, w którym największą rozrywką są sobotnie wypady na mecze, kilka piwek, zaliczanie panienek i nic nie wnosząca praca zarobkowa. Ludzi łączy ich klub i poczucie przynależności. To twardzi faceci, którzy nie pozwolą sobie wmówić, że są niczym. Śmieciem. Są dumni. A że wyrażać się potrafią głównie za pośrednictwem pięści i kopniaków… Sorry, taki mamy klimat. Przeczytać możemy też kilka, niezwiązanych z futbolem historii, ale nawet i one wpisują się w sposób myślenia i oskarżycielski ton głównych bohaterów. King pisze realnie, bez czułych słówek, bez ckliwości. Kawał solidnej, męskiej prozy. PS: okładka powinna być niebieska :P