Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tej pozycji Autor ukazuje nam historie 12 kobiet które swój los podzieliły przez wojnę. Każda z tych historii mimo, podobieństw – jest wyjątkowa. Poznajemy Marię która musiała się tułać wraz z dziećmi sama, po tym jak jej mąż został zabrany z łapanki na oczach córki. Mamy przyjemność z Władzią której z wielkim trudem i poprzez ogromną tułaczkę przez „ pół świata” udało się wrócić do jej ukochanego małego synka. Wstrząsająca historia Marii która straciła w wojennej tułaczce dwójkę ukochanych dzieci. Zmarły nie tylko przez katorgę jakiej doświadczyli, ale i przez choroby a przede wszystkim przez system który za nic nie chciał udzielić im leczenia. ( Ta historia wstrząsnęła mną najbardziej) . Jednym tchem pochłonęłam historie doktor Stefanii Perzanowskiej której moralna siła nie pozwoliła zaprzestać pomocy chorym. Kobieta była na tyle zdeterminowana i przepełniona dozą pomocy, że potrafiła utworzyć w jednym z obozów koncentracyjnych prowizoryczny szpital. Nie było to łatwe biorąc pod uwagę to, że nie specjalnie otrzymywała pomoc ze strony nazistów. Nie będę Wam już zdradzała więcej historii które zawładnęły moim sercem po tej lekturze bo liczę, że poczujecie się zachęceni do przeczytania choć kilku. Jak w każdej książce, to i w tej pojawiają się minusy – momentami bywało nudno, rozdziały dosyć się dłużyły. Niektóre historie były do siebie na tyle podobne, że potrafiły mi się znacząco mieszać. W każdej historii Autor starannie dobierał słowa. Nie znalazłam żadnych drastycznych opisów choć moim zdaniem, w niektórych momentach na pewno takowe by się przydały chociażby po to, aby dosadniej uświadomić czytelnikowi z jaką stratą, złem i dehumanizacją mierzyli się Ci ludzie. Książkę , pomimo trudnych treści jakie nam przekazuje, pomimo autentycznych cierpień jakich doznali ludzie podczas II wojny światowej , czyta się lekko i z zapartym tchem . W wielu wątkach naprawdę łzy cisną się do oczu. To co przeżyły nie tylko kobiety , ale Ci wszyscy biedni ludzie którzy w mgnieniu oka potracili swoje dobytki i rodziny a w zamian za to dostali przymus katorżniczej pracy wzbudza we mnie ogromne emocje. Od złości do żalu. Myślę, że każdy powinien sięgnąć choć po namiastkę faktów z okresu trwania II wojny światowej. Gwarantuję, że poruszy Was to do „szpiku kości”.