Jesteśmy społecznością, która kocha książki

• Niewidzialne życie Addie LaRue to przede wszystkim książka o samotności i o tym jak wiele jesteśmy poświęcić dla swojej "wolności", która ostatecznie staje się największym przekleństwem. • Najsmutniejsze było poszukiwanie celu przez samą Addie. Bo jak znaleźć cel gdy żyje się tak długo, zaś ludzie zapominają o tobie po krótkiej chwili? Jak poradzić sobie z tak ogromną, że aż bolesną samotnością? • Towarzyszenie Addie w jej drodze było świetnym, ale też bardzo smutnym przeżyciem. Rozdziały przeplatane zarówno przeszłością jak i teraźniejszością, przemyśleniami, rozterkami i uczuciami glownej bohaterki były istnym emocjonalnym tornadem. • Bardzo podobały mi się nawiązania do sztuki na początku każdego rozdziału, które miały rozwinięcie w samej treści. To połączenie było bardzo fajne i sprawiało, że książke czytało się z ogromną przyjemnością. • Najciekawszą postacią (poza Addie) był zdecydowanie Cień, który na wszelkie sposoby próbował ją złamać. I choć to bardzo tajemnicza postać to wspólna historia Cienia i Addie naznaczona cierpieniem, nienawiścią a w końcu też tęsknota była bardzo symboliczna. Relacja Addie z Henrym była za to bardzo delikatna i urocza. Jej radość z tego, że wreszcie ktoś ją pamięta była wręcz wzruszająca. • W tej powieści nie ma idelanej głównej bohaterki. Jest za to zwykła dziewczyna, która przez swoje pragnienie i nieprzemyślane życzenie staje się niezwykła. Samo zakończenie było smutne, ale też na swój sposób piękne. Bardzo polecam tę książkę!