Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy z nas dąży do tego, by osiągnąć w swoim życiu chociaż namiastkę szczęścia. Szczęście nie jest jednak stanem stałym, a jedynie pojedynczymi momentami, które łatwo przelatują przez palce. Przekonali się o tym bohaterowie tej historii, którzy sporo w życiu przeszli, a chwil prawdziwej radości mieli, w ostatnim czasie niewiele. Zawsze interesowały mnie tematy związane z samym Titanikiem wraz z jego pasażerami i ich losami po wielkiej tragedii. Gdy tylko przeczytałam opis książki, od razu nabrałam apetytu na tę historię. Jak się później okazało, tlem dla całej fabuły są nie tylko wydarzenia związane z katastrofą Titanica, ale także te związane z Pierwszą Wojną Światową. Powieść rozpoczyna się dość spokojnie, by wprowadzić czytelnika w świat otaczający bohaterów. Melancholia nie trwa jednak zbyt długo i autorka, strona po stronie, zaczyna niezobowiązująco budować napięcie. Otrzymujemy tutaj historię pełną nieustającego poszukiwania szczęścia, miłości i poczucia bezpieczeństwa. Ta powieść jest idealnym przykładem na to, jak niedopowiedzenia i brak otwartej rozmowy mogą wpłynąć na całe życie. Coś, co bardzo mnie urzekło, to stosunkowo mała liczba bohaterów. Co prawda pojawiają się epizodyczne postacie, ale nie mają one większego znaczenia dla fabuły. Główni bohaterowie: Lee i Marco są swoimi całkowitymi przeciwieństwami, jednak razem tworzą jedną, spójną całość. Mimo, że podczas czytania czuć unoszącą się między bohaterami chemię, to jednak poświęciłabym, trochę więcej uwagi łączącej ich relacji. Jeśli chodzi o pióro autorki, to jest ono bardzo lekkie, co sprawia, że książkę bardzo szybko i przyjemnie się czyta. Zdecydowanie mogę wam polecić tę pozycję!