Prawda Riikka Pulkkinen 6,8
ocenił(a) na 76 lata temu https://maartiwhite.blogspot.com/2017/11/przygoda-z-literatura-finska-cz-ii.html
Podobno nie musisz mieć niebanalnej historii, aby napisać niebanalną książkę. Historia może być najzwyklejsza na świecie, a staje się niesamowita, gdy tylko ubrać ją w odpowiednie słowa.
Gdy zaczynałam czytać "Prawdę" pomyślałam "..kolejna książka o miłosnym trójkącie". Zmieniłam jednak zdanie, dając się wciągnąć w losy bohaterów.
Jest to opowieść o Elzie, która umiera na raka, wspierającemu ją mężu, Marttim, za młodu bardzo przystojnym i znanym malarzu, oraz tej trzeciej, Eevie. Jest jeszcze Anna, wnuczka Elzy i Marttiego, która łączy przeszłość z teraźniejszością.
Właśnie Anna, na samym początku powieści, podczas wizyty u babci, odkrywa w jej szafie zapomnianą sukienkę Eevy... ubiera ją i cofa się do lat '60.
Od teraz przeszłość zaczyna się mieszać z teraźniejszością, losy Anny posplatane są z losami Eevy, częściowo są podobne, czasami takie same. Anna niekiedy improwizuje, i jej wyobrażenia są utkane z jej własnych, rzeczywistych wspomnień i snów.
Nosi w sobie głęboką ranę, więc, gdy okazuje się że losy Eevy w pewnym momencie są analogiczne, dokłada wszelkich starań, aby rozwikłać tajemnicę kochanki dziadka. Co dziwne, gdy ma okazję - a ma ich kilka, nie pyta o to, co stało się na końcu. Finał to zakończenie Anny, jej sposób na poradzenie sobie z traumą.
Autorka nie ocenia nikogo, nie chodzi w końcu o to, aby przyklejać łatki dobrego i złego bohatera. Czytając powieść jesteśmy w stanie wręcz doskonale rozumieć motywy działań bohaterów, wejść w ich buty.
Jedno niepozorne zdanie w książce odpowiada na pytanie, dlaczego unikamy oceny " Nie żałuję niczego, co zrobiłam (...) Może tylko tego, że nie byłam odważniejsza. Jeśli nie jest się po prostu przestępcą, to żałowanie swoich czynów oznacza, jakby żałowało się własnego życia."
Motywem głównym- mocnym i przebijającym z kart książki, jest miłość. Miłość między kobietą a mężczyzną, miłość dziecka do rodziców, rodziców do dziecka. Miłość jako wartość najważniejsza, której nie można żałować , ukrywać , ani się wstydzić. Miłość jest prawdą.
Odkrywa ją Anna w losach innych. Prawda jest również tym, do czego Anna dąży przed samą sobą. Smutek, który nosi, trzeba ubrać w słowa i wypowiedzieć, aby go urzeczywistnić. Czy tak się stanie?