Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość dawno temu kandydatów do Wyższej Szkoły Morskiej pytano o lektury marynistyczne. Okazywało się bardzo często, że ograniczają się do "Znaczy Kapitana" i paru książek o wojnie (Pertek, Romanowski). Tymczasem właśnie Opowiadania morskie Pachlowskiego powinny być lekturą obowiązkową. Zbiór opowiadań. Nie ma porywającej akcji ani perełek humoru. Od czasu, gdy autor zdobywał doświadczenie a morzu minęło ponad 50 lat (Pachlowski, dziennikarz z zawodu, był rybakiem dalekomorskim w latach 60). I mimo to, wszystkich zmian technologicznych, politycznych i innych, prawie wszystko jest aktualne. Egzotyka to nie tylko ciepły wietrzyk w styczniu i palmy, ale i Słońce wypalające oczy i mózg, gdy trzeba malować na biało maszt. Ludzie morza to nie tylko bractwo szlachetnych, wspomagających się i pijących ostro w tawernach, ale chamy i dziwacy, z którymi trudno wytrzymać (a tawerny zniknęły). Nowicjusz zamiast "morskim powietrzem wolności" zachłysnąć się może czym innym (choroba morska) i gniewem na poganiających go przełożonych. Po prostu proza życia. Coś jak "Piosenka dla robotnika rannej zmiany" Stachury. Ale ważna w Polsce, bo pokazująca prawdziwe życie rybaków dalekomorskich, a nie blichtr przebrzmiałych liniowców pasażerskich lub pomysły kabareciarzy ("marynarz w noc się bawi, za dnia w hamaku śpi, ma w każdym porcie narzeczoną").