Brian Talbot

Jeśli chodzi o rozwiązania gatunkowe, "Oczko w głowie tatusia" to komiks jak najbardziej oryginalny. W pierwotnym zamyśle Mary Talbot miała napisać scenariusz do pracy opowiadającej o jej relacjach z ojcem, a zilustrować miał ją jej mąż. Podczas zbierania materiałów literaturoznawczyni odkryła jednak, że James Joyce – obiekt zainteresowań badawczych ojca kobiety – miał córkę, w której historii (choć nad wyraz burzliwej) można było odnaleźć liczne punkty analogiczne do jej własnych doświadczeń życiowych. Prosta autobiografia zmieniła się więc w wielowymiarową historię o dorastaniu młodej kobiety, jej pierwszych wyborach i życiowych celach oraz roli, którą w tym wszystkim odgrywają rodzice. "Oczko w głowie tatusia" dzieli się bowiem na trzy części, fabularnie i graficznie przeplatające się ze sobą i uzupełniające się. Pierwsza jest warstwą narracyjną z dorosłą Mary Talbot jako główną bohaterką. To tylko kilka stron wplecionych w tok akcji, dla odróżnienia utrzymanych w naturalnej kolorystyce, ale dosyć ważnych, ponieważ wprowadzają one wątek podobieństwa między dwiema kobietami z zupełnie różnych epok. Druga część dotyczy dzieciństwa, dorastania i pierwszych lat dorosłości Mary. Każdy okres był naznaczony ciągłym naburmuszeniem, egoizmem i sarkastycznymi docinkami jej ojca, obawą dziewczyny przed kolejnym wybuchem jego niezadowolenia i złości oraz jej wyczekiwaniem na choć jedno przychylne słowo ze strony rodzica. Może właśnie dlatego kolory w tej części ograniczone są do minimum, z rzadka tylko przetkane intensywniejszą plamą barwną. Cała recenzja na: http://zcyklu.pl/na-czasie/190/Wielowymiarowa-autobiografia-z-