Brytyjski wykładowca akademicki, syn filologa i pisarza J.R.R. Tolkiena, redaktor wydanych pośmiertnie dzieł swego ojca. Ojciec pisarza Simona Tolkiena.
Trzeci syn J.R.R. Tolkiena i jego żony Edith Mary. Uczęszczał do Dragon School i The Oratory School w Oksfordzie. W wieku 21 lat zaczął brać udział w spotkaniach grupy Inklingów. W czasie II wojny światowej w latach 1943–1945 służył w Royal Air Force. Uczył się latania w Południowej Afryce, potem krótko służył jako pilot myśliwca, pod koniec wojny został przeniesiony do Royal Navy Volunteer Reserve w stopniu „flying officer”. Po wojnie studiował literaturę i język angielski na Trinity College na Uniwersytecie w Oxfordzie, gdzie zdobył stopień bakałarza w 1949 roku, zaś kilka lat później stopień „Bachelor of Letters”. Podobnie jak ojciec został wykładowcą języka angielskiego na uniwersytecie w Oxfordzie, w pracy naukowej zajmując się głównie staronordyckimi sagami. W 2016 r. został wyróżniony Medalem Bodlajańskim za wybitny wkład w dziedzinie literatury, kultury, nauki i komunikacji.
Po śmierci ojca podjął się zadania edycji i publikacji jego notatek opisujących legendy Śródziemia. Przy pomocy Guya Gavriela Kaya dokończył i wydał w 1977 r. rozpoczęty przez ojca zbiór mitologicznych opowieści nazwanych Silmarillion. Następnie przeredagował pozostające w luźnych zapiskach Niedokończone opowieści oraz skompilował wielotomową Historię Śródziemia, w skład której wchodzi wydana w Polsce Księga zaginionych opowieści. W 2007 r. została wydana kolejna powieść stworzona ze skompletowanych przez niego zapisków ojca, Dzieci Húrina. W sierpniu 2017 zrezygnował ze stanowiska dyrektora Tolkien Estate i Tolkien Trust.
Zmarł 15 stycznia 2020 r. w Draguignan.http://www.tolkienestate.com/en/home.html
Książka zdecydowanie dla fanów Mistrza Tolkiena. Zawiera różne wersje historii Berena i Luthien. Niektóre zdecydowanie różniące się od ukazanej wersji w Silmarillionie, przez co mimo znajomości historii czułam jakbym czytała ją pierwszy raz. Dodatkowo książka zawiera komentarze Pana Christophera na temat procesu tworzenia i zmian w tekście dokonanych przez samego Mistrza. Zdecydowanie dla fanów
Kolejna fantastyczna część "Historii Śródziemia". W książce są przede wszystkim pierwsze wersje "Dzieci Hurina" i "Ballady o Leithan" napisane w formie ballad, co może niekoniecznie wszystkim pasować. Ale mi się akurat bardzo podobało, nie czułam się jakbym czytała "Pana Tadeusza", bo te rymu występowały jakoś tak naturalnie i przyjemnie mi się czytało. Poza tym polecam ludziom zafascynowanym światem Tolkiena. Naprawdę zaciekawiła mnie te pierwsze koncepcje najważniejszych historii "Silmarillionu". Czytając widzisz, jak się zmieniał pogląd autora na to, co pisze i jego niezdecydowanie co do niektórych spraw (np. Rasa Berena). Ogólnie gorąco polecam.