Ervin Lázár

Węgierski pisarz. Dzieciństwo spędził w komitacie Tolna, w miejscowości Alsó-Rácegrespuszta. Studia ukończył na Uniwersytecie im. L.Eötvösa w Budapeszcie. Jego pierwsza nowela ukazała się w 1958 roku. Współpracował z kilkoma pismami literackimi w Pécsu, od 1971 zajmuje się tylko pisarstwem.
Opublikował m.in. powieści: „A kisi meg az oroszlánok” (Chłopiec i lwy),1964; „Fehér tigris”(Biały tygrys),1971 (wyd. polskie: PIW, Warszawa 1974); „Gyere haza, Mikkamakka” (Wróć do domu, Mrumru),1980; „A Négyszögletű Kerek Erdő” (Okrągły czworokątny las),1985; nowele i opowiadania: Csonkacsütörtök” (Niedokończony czwartek),1969; „Egy lapát szén Nellikének” (Łopata węgla dla Nellike),1969; „Buddha szomorú” (Smutny Budda),1973; „A Masoko Köztársaság” (Republika Masoko),1981; „Hét szeretőm” (Moje kochanki),1994; oraz liczne utwory – bajki i opowiadania – dla dzieci i młodzieży, wśród nich zbiór „Trzy pechowe brody” (tytuł oryginału: Berzsián és Dideki, 1979).
Ervin Lázár jest laureatem nagród: im. A. Józsefa (1974),dyplomu Andersena (1981),nagrody za Książkę Roku (1989),im. T. Déryego (1990) oraz nagrody Sorosa za całokształt twórczości (1992). Jego utwory zostały przetłumaczone na wiele języków, a jeden z nich posłużył reżyserowi Andrásowi Sólyomowi za kanwę scenariusza do filmu „Szegény Dzsoni és Árnika” (Biedny Dźony i Arnika).