Piotr Korduba

Wartościowa pozycja dla zainteresowanych dziejami Grunwaldu, losami przedwojennej polskiej inteligencji oraz architektury tego okresu. Widać ogrom pracy autorów, włożonej w prześledzenie życiorysów dziesiątek osób i wierne odtworzenie atmosfery epoki, często w zdumiewających detalach. Udało się dotrzeć do zaskakujących faktów z życia tego niewielkiego kwartału, będącego kamieniem węgielnym kształtującym tożsamość całej późniejszej dzielnicy. Pieczołowicie ukazano powiązania Starego Grunwaldu z ziemiaństwem, Uniwersytetem, imigracją z Galicji, życiem całego miasta i losami kraju. To szczególne miejsce zasługiwało na odpowiednio pogłębione opracowanie i takie właśnie otrzymujemy na kartach książki. Mimo dużego zainteresowania treścią, miałem jednak momentami problem z lekturą długich fragmentów książki. Z jednej strony trudnością jest śledzenie wielu imion i nazwisk, kolejną przeszkodą jest też struktura książki. Niemal 30 razy powtarzamy tę samą oś czasu: budowa domów, aklimatyzacja, wojna, Armia Czerwona, dokwaterowania, starania o odzyskanie nieruchomości. Pozwala to na skupienie się na pewien czas na dziejach danego domu, jednak po pewnym czasie staje się nieco nużące, a nawet psychologicznie męczące (po kilkunastu wybuchach wojny można się poczuć jak w jakiejś przeklętej pętli czasu). Nie dziwi mnie, że w inspirowanej tą pozycją "Abisynii" zwrócono się ku innej formie przedstawienia treści.