Marek Obarski

Czasami przez całe życie szukamy czegoś co wprawi nas w zachwyt, nie wiedząc że to coś czai się zakurzone i niedocenione na półce wśród różnych innych zapomnianych książek- staroci, można nawet powiedzieć że książek już pokoleniowych. Bombarduje nas wszystkich nowoczesna sztuka i coraz to bardziej wyszukane literackie debiuty autorów, którzy w większości napędzeni chęcią zabłyśnięcia dają się poznać pierwszorzędnie nie ze swojego pióra, lecz idącymi w parze skandalami... ale nie o tym... Marek Obarski to śmiem uznać człowiek wybitny w pisaniu. Nie mam pojęcia, dlaczego o nim tak wszędzie mało, dlaczego nie zasłynął... a może to dlatego, że nie próbował się nikomu przypodobać i po prostu odpływał w swoim pisaniu dając wyłącznie upust swoim emocjom, fantazjom i wyobrażeniom... Czasami tak trudno ubrać jest w słowa swoje myśli często surrealistyczne, a jemu udaje się to (chciałoby się przekląć) k*******. Dla mnie to jest mistrz pięknego polskiego języka, wyrażania myśli niemożliwych do wyrażenia i najbardziej parszywej mrocznej brzydoty która przeistacza się w krystaliczne opisywane piękno... Przez całe życie nie dostrzegałam na półce tej wybitnej pozycji, ale może potrzebowałam tego czasu, który jest teraz... jestem pewna, że Słomianego Olbrzyma na różnym etapie życia i w różnym wieku da się interpretować w zupełnie inny sposób odkrywając wcześniej niedostrzeżone niuanse... Sama myślę, że sięgnę po tę książkę jeszcze wiele razy w swoim życiu odkrywając w niej za każdym razem coś zupełnie nowego, bo właśnie tak jest napisana, że można czytać ją w nieskończoność a za każdym razem będzie dostarczała nowe wrażenia i przenosiła w inny wymiar. Polecam każdemu, kto nie chce utopić się w tandetnej szmirze pełnej przewidywalności i nudy, a gotowy jest na prawdziwy rollercoaster w świecie gdzie to co niemożliwe do opisania zostaje jednak określone. Tylko nieliczni potrafią robić takie cuda... Trochę we mnie to wszystko posiedzi...