Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1989
1987
1987
1983
1978
1973
1956
1946
Najpilniejsze zadania teatru polskiego Leon Schiller 
To, że opracowanie powstało tuż po wojnie, a w swojej istocie było rozwijane jeszcze w czasie okupacji, więc pokazuje bardzo ciekawie sytuację teatru w tak trudnym momencie. Trzeba przeczytać, żeby uzmysłowić sobie czym żyli wówczas ludzie teatru (ambitnego).
Dwie rzeczy są dla mnie bardzo charakterystyczne.
Pierwsza rzecz to "ostre jechanie po tym co było". No pewnie, że przed wojną łatwo nie było artystom, przed pierwszą wojną też nie, ale taki wstęp jaki daje tutaj Schiller jest wręcz niesmaczny. Mógł sobie darować albo przynajmniej nie czepiać się konkretnych osób (np. Kadena-Bandrowskiego). Ale chyba tak to już jest, że jak się chce przypodobać nowej władzy to trzeba pokazywać "bizantyński przepych poprzedniej ekipy" i mieszać poprzedników z błotem.
Druga rzecz jest jeszcze bardziej intrygująca, bo w chwili obecnej bardzo mocno wraca, moim zdaniem: jest to takie mocne przekonanie, że jak coś było lub jest nie jest dobrze, to najlepszym rozwiązaniem jest scentralizowanie pełnej władzy w rękach rządu. Jest wręcz karykaturalne jak Leon Schiller domaga się oddania pełni władzy repertuarowej w ręce biura repertuarowego Ministerstwa Kultury i Sztuki. I jak bardzo jest przekonany, że to zapobiegnie nadużyciom a nie wyraża wątpliwości, że to właśnie może być droga do nadużyć. A to tylko jeden z przykładów proponowanej centralizacji. Czy Schiller, który przecież nie był jakimś komunistycznym demiurgiem, zdawał sobie sprawę, że takiej centralizacji można używać w celach dobrych ale także i celach bardzo złych?
Kram z piosenkami. Obrazki śpiewające Leon Schiller 
W 1978r. dostałam w mojej pierwszej pracy podwójne zaproszenie na przedstawienie Kram z piosenkami w Teatrze Bagatela w Krakowie. Wybraliśmy się tam z moim bratem. Ubawiliśmy się przednio na tym spektaklu. Dlatego, kiedy w księgarni pojawiła się ta książka kupiłam ją by przypomnieć sobie ów spektakl, poczytać o nim, trochę pośpiewać, bo w książce tej są też zapisy nutowe. Myslę, że ta pozycja jest świetnym materiałem źródłowym dla studentów Teatrologii ale też dla wszystkich interesujących się naszą rodzimą sceną. Pozwala nam też zapoznać się ze stropolskimi tekstami opowiadajacymi o obyczajach codziennych z czasów króla Stasia czy z czasów Bohemy.
Teksty piosenek są dowcipne i pełne humoru. Opisują zycie w dworkach szlacheckich, na wsiach, na przedmieściach a także w środowisku artystów. Warto więc zapoznać się z nimi przynajmniej w wersji pisanej. Może kiedyś, któryś teatr w Polsce pokusi się o wystawienie tego przedstawienia. Ja w każdym razie polecam :)
