Publikowane w niniejszym tomie teksty piosenek dzielą się na dwie części. Trzon główny książki stanowią piosenki(w pełnym brzmieniu)ze scenariusza Kramu z chwilą rozpoczęcia prób w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi w 1949 roku przez Leona Schillera, bez wprowadzonych później skrótów i zmian okolicznościowych do tej inscenizacji. Teksty pochodzą z zachowanych egzemplarzy roboczych asystentów reżysera(słuchaczy Wydziału Reżyserskiego PWST, podczas gdy aktorami byli dyplomanci Wydziału Aktorskiego),którzy notowali jego zamysły inscenizacyjne, uwagi i wskazówki rzucane w czasie prób. Za podstawę przyjmujemy szczegółowo opracowany egzemplarz Irmy Czaykowskiej, której notki zachowują charakterystyczny,"Schillerowski"sposób mówienia(Biblioteka IS PAN, Zbiory specjalne). Egzemplarz drugiego asystenta, Jerzego Uklei, egzemplarz inspicjenta, Rudolfa Ratschki z notatkami lakonicznymi, lecz rzeczowymi oraz zespół raportów z prób i z przedstawień(Zbiory IS PAN) - to materiał pomocniczy. Wskazówki inscenizacyjne, niejednakowo szczegółowe dla różnych partii widowiska, zamieszczone we Wstępie, pochodzą z tych samych źródeł.
Teksty poszczególnych piosenek ustalono na podstawie także i innych "obrazków śpiewających" Leona Schillera: Bandurka czyli Pochwała dawnej wesołości - Obrazki śpiewające z różnych czasów z teki L.S.(Muzeum Teatralne); Jedzie żołnierz od Torunia(Zbiory IS PAN); Kram z piosenkami-Obrazki śpiewające z teki L.S.- egzemplarz przygotowany dla Teatru Polskiego w Warszawiew 1950r.(Zbiory IS PAN); Kram z piosenkami - Obrazki spiewające z teki L.S.-z odręczna adnotacją Leona Schillera"Lingen"- Zbiór piosenek spisanych przez autora po powrocie do kraju w 1946r.(Zbiory IS PAN).
W drugiej części tomu, w Aneksie, pomieszczono teksty piosenek z prapremiery Kramu w Lingen w 1945r., które następnie nie weszły do łódzkiej inscenizacji. Pierwotnie Schiller zamierzał objąć je programem, ale następnie zrezygnował; pochodzenie ich odnotował w programie widowiska("Łódź Teatralna" 1948 - 1949 nr 13/31/). Pochodzenie piosenek interpretowanych w Lingen, do których brak informacji Schillera, wskazał Jan Sadownik z Instytutu Sztuki PAN(Pracownia Folkloru).