Saul Aaron Kripke

Pierwszy wykład jest bardzo chaotyczny. Jest tam kilka ciekawych eksperymentów myślowych i ciekawa propozycja myślenia o światach możliwych w kontekście modalności de re, ale gdy się nie wie do czego Kripke dąży, a sam tego nie mówi, to wydaje się to dosyć bezcelowym dryfowaniem po wodach, które wcale nie budzą sympatii. Wykład drugi jest lepszy, w nim to zawarta jest krytyka teorii deskrypcji i szkice własnej teorii historyczno-przyczynowej. Jest tam kilka niezłych kontrprzykładów, natomiast podawanie krytyki bez proponowania czegoś lepszego jest denerwujące, nie powinno się tak robić. Co innego wskazywać na problemy czegoś, a co innego twierdzić na tej podstawie, że należy to odrzucić. Poza tym sam wielokrotnie miałem tutaj znacząco inne intuicje od samego Kripkego, co jest dość zabawne mając na uwadze to jak wielką wagę przykładał do tego sam autor. Widać tu nawet pewne zaczątki filozofii eksperymentalnej. Wykład trzeci chyba najlepszy, bo już wiadomo z czego on wychodzi i prezentuje konsekwencje esencjalizmu naukowego. Taki esencjalizm może się podobać lub nie, ale na pewno jest tutaj porządnie przedstawiony + oryginalna argumentacja przeciw teorii identyczności w filozofii umysłu oparta o jego teorię semantyczną. Teksty Kripkego czyta się trochę jak słuchanie monologu przy piwie po całym dniu wykładów tego dziwnego, ale w sumie mądrego i pociesznego kolegi ze studiów (zwłaszcza, jeśli słyszało się prawdziwy głos Kripkego),co wydaje się nie wiedzieć jak działa świat, ale finalnie i tak na każdy swój pogląd ma jakiś argument (inna sprawa, że z tymi argumentami można się nie zgadzać, ale nie można powiedzieć, iż ich nie ma). Na pewno można by to solidnie skrócić, ale rozumiem też dlaczego niektórym taki gawędziarski styl może odpowiadać. Pod względem stylistycznym nie mogłem natomiast znieść niekiedy niemożebnie ciągnących się przypisów. Były tam poruszane ciekawe rzeczy, ale tekst był przez to mocno przefragmentaryzowany momentami. Oczywiście klasyk i wypada znać przy zainteresowaniu analityczną filozofią języka, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że overrated