Tadeusz Schiele

taternik, pilot wojskowy (podczas II wojny św.),pilot szybowcowy, autor książek wspomnieniowych.
Pilotem szybowcowym został jeszcze przed maturą. Potem dostał się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie, którą ukończył z pierwszą lokatą. W Dęblinie zostaje instruktorem lotniczym. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej. Po ucieczce z obozu jenieckiego wrócił do Zakopanego. 31 grudnia 1939 przechodzi granicę i, poprzez Słowację, Węgry, Jugosławię, Włochy i Francję, dociera do Anglii. Tam, w Manstone, założył z kolegami i prowadził redakcję pism "Wiadomości ze świata" oraz "Skrzydła".
W 1940 odbył przeszkolenie w Blackpool i Carlisle i - jako pilot myśliwski - otrzymał przydział do 122 Brytyjskiego Dywizjonu Myśliwskiego. Wkrótce został przeniesiony do 308 Dywizjonu Myśliwskiego "Krakowskiego" dowodzonego przez kapitana Mariana Pisarka. Samolot, na którym latał miał swoje godło indywidualne, był nim gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy.
Po wojnie, we wrześniu 1947, wrócił do Polski. Został aresztowany przez ówczesne władze i na rok osadzony w więzieniu. Po zwolnieniu wrócił do Zakopanego, gdzie mieszkał do końca życia. Tadeusz Schiele uprawiał taternictwo i speleologię, pisał książki i artykuły o tematyce lotniczej. Przez kilka lat był też pilotem szybowcowym, samolotowym i instruktorem w Aeroklubie Tatrzańskim w Nowym Targu. Miał Złotą Odznakę Szybowcową z dwoma diamentami (diament za przewyższenie zdobył nad Tatrami w 1969 [3]).
Zmarł 22 marca 1986. Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
(Wikipedia)