Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać100
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel5
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maciej Piekarski
3
7,1/10
Urodzony: 21.10.1932Zmarły: 14.06.1999
Maciej Paweł Piekarski (ur. 21 października 1932 w Warszawie, zm. 14 czerwca 1999 w Warszawie) – polski historyk sztuki, dziennikarz, publicysta, varsavianista - syn Bronisława Piekarskiego i Janiny z Adamskich, ojciec pisarki i dziennikarki Małgorzaty Karoliny Piekarskiej.
Jako dziecko brał udział w Powstaniu Warszawskim. Był posługaczem filii szpitala Ujazdowskiego na Sadybie. Ukończył historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracował 17 lat w Muzeum Narodowym w Warszawie. Był przysięgłym biegłym sądowym w zakresie zabytkoznawstwa i sztuk plastycznych. Pracował też jako wykładowca "Wiedzy o plastyce" w Studium Oświaty i Kultury Dorosłych oraz nauczyciel "Historii Sztuki" w Warszawskim Liceum Sztuk Plastycznych. Od 1973 roku dziennikarz Telewizji Polskiej w Redakcji Publicystyki Kulturalnej. Współpracował m.in. z programem publicystycznym Pegaz. Od 1982 roku związany z Warszawskim Ośrodkiem Telewizyjnym i Telewizyjnym Kurierem Warszawskim. Przez 10 lat przygotowywał i prowadził program Wiarus – Magazyn kombatantów Warszawskich, który po jego śmierci przez 2 lata tworzyła córka Małgorzata Karolina Piekarska. W prasie polskiej opublikował kilka tysięcy artykułów związanych z Powstaniem Warszawskim i II wojną światową. Stale współpracował z tygodnikiem "Stolica". Całe życie mieszkał w Warszawie. Najpierw przez długie lata na Sadybie, potem na Żoliborzu, wreszcie na Saskiej Kępie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.http://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Piekarski
Jako dziecko brał udział w Powstaniu Warszawskim. Był posługaczem filii szpitala Ujazdowskiego na Sadybie. Ukończył historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracował 17 lat w Muzeum Narodowym w Warszawie. Był przysięgłym biegłym sądowym w zakresie zabytkoznawstwa i sztuk plastycznych. Pracował też jako wykładowca "Wiedzy o plastyce" w Studium Oświaty i Kultury Dorosłych oraz nauczyciel "Historii Sztuki" w Warszawskim Liceum Sztuk Plastycznych. Od 1973 roku dziennikarz Telewizji Polskiej w Redakcji Publicystyki Kulturalnej. Współpracował m.in. z programem publicystycznym Pegaz. Od 1982 roku związany z Warszawskim Ośrodkiem Telewizyjnym i Telewizyjnym Kurierem Warszawskim. Przez 10 lat przygotowywał i prowadził program Wiarus – Magazyn kombatantów Warszawskich, który po jego śmierci przez 2 lata tworzyła córka Małgorzata Karolina Piekarska. W prasie polskiej opublikował kilka tysięcy artykułów związanych z Powstaniem Warszawskim i II wojną światową. Stale współpracował z tygodnikiem "Stolica". Całe życie mieszkał w Warszawie. Najpierw przez długie lata na Sadybie, potem na Żoliborzu, wreszcie na Saskiej Kępie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.http://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Piekarski
7,1/10średnia ocena książek autora
31 przeczytało książki autora
56 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Syn dwóch matek
Małgorzata Karolina Piekarska, Maciej Piekarski
6,9 z 17 ocen
67 czytelników 6 opinii
2016
Najnowsze opinie o książkach autora
Syn dwóch matek Małgorzata Karolina Piekarska
6,9
Z bólem serca daję tej książce tylko 5 gwiazdek.
Tematyka bardzo mnie interesująca, ale historia ta opisana jest - jak dla mnie - zbyt chaotycznie. Wujek, stryjek, tata..., do tego narratorem raz Pani Piekarska, raz jej ojciec. Jakoś trudno mi się to czytało.
Ktoś tu przede mną napisał w opinii, że dziwi jego małe zainteresowanie tą książką. Moim zdaniem właśnie ten chaos jest tego przyczyną.
Tak zapamiętałem Maciej Piekarski
7,5
Wszystkie wspomnienia ludzi z okresu II wojny światowej są bezcenne. Mówią o traumatycznych losach ludzi, o biedzie, głodzie.
Autor gromadził swoje zapiski przez 30 lat. Książka jest napisana łatwym językiem, oddaje oblicze wojny z perspektywy "żabiej" (tak twierdzi autor),osoby niepełnoletniej, chłopca 7-12-letniego.
Dla mnie ważne były przeżycia autora oraz jego rodziny po powstaniu, po wyzwoleniu Warszawy. Ich rodzinna tułaczka wydawała się bez końca.
Widzę, że mało osób przeczytało tę książkę, dlatego tym bardziej polecam ją wszystkim interesującym się życiem ludzi w okresie 1939-1945.