Harlan Ellison

"To, co najlepsze 1" Harlana Ellisona to pierwszy tom potężnej kolekcji opowiadań słynnego amerykańskiego autora. Podzielony na 9 sfer tematycznych zbiór ukazuje twórczość Ellisona już od czasów nastoletnich w pierwszych próbach pisarskich. Tematyka jest wszechstronna, zahacza o inne wymiary, obyczajowość, erotykę, brutalizm, śmierć, miłość czy społeczeństwo. Szerokiego kręgu zainteresowań nie sposób odmówić pisarzowi, a każdy podzbiór dodatkowo jest opisany krótkim komentarzem czy słowem wstępu. W jednych z takich wprowadzeń pada stwierdzenie, że czytając twórczość Ellisona albo się ją kocha, albo nienawidzi. Myślę, że jest to bardzo trafne i ja, niestety, plasuje się raczej w tej drugiej grupie. Zachęcające słowa Sapkowskiego i Le Guin z okładki, twierdzące, że to książka obowiązkowa dla fanów S-F i fantastyki są dość mylące, bo przy wielości gatunków w opowiadaniach, tych dwóch jest akurat najmniej - a te, co się pojawiają w większości nie są wybitne. Światy Ellisona (a zwłaszcza ten najbardziej realny) jawią się jako pełne zepsucia. Męczyło mnie dłuższe przebywanie w jego tworach wyobraźni - wiele opowiadan określiłabym jako przerost formy nad treścią. Nużyły mnie lub wywoływały zniechęcenie. Szczególnie tematy związane z brudną erotyka i często przedmiotowe podejście do kobiet odrzucalo mnie wręcz od lektury. Wiele treści próbuje też "zagadać" czytelnika refleksjami i filozofią, która do mnie kompletnie nie trafiała. Dla sprawiedliwości oddam, że było kilka utworów, które mi się spodobały, jak te o rodzinach, czy słynne "Nie mam ust a muszę krzyczec", natomiast w potędze zbioru była to niewielka część. Dam jeszcze autorowi szansę w tomie drugim, natomiast na ten moment nie jest to kompletnie mój typ pisarstwa i treści. Z pewnością jednak ma i znajdzie jeszcze wielu fanów.