Michel Peyramaure

Powieść o budowie Notre Dame z precyzyjnie odtworzonym Paryżem drugiej połowy XII w., realiami ówczesnego życia i plejadą bohaterów, może nawet nazbyt hojnie wprowadzanych na scenę, co przesłania miejscami główne postacie. A są nimi mistrz murarski Jan oraz jego wychowanek, wyrastający na budowniczego i rzeźbiarza Wincenty Pasquier. Głównym tematem jest ich zmaganie się z wielkim dziełem, z trudnymi miłościami (w tym Wincentego do Żydówki Jakuby) i z samymi sobą. Fabularnie nie jest to zapewne książka porywająca. Peyramaure to zresztą nad wyraz płodny autor, ma dar szybkiego pisania, udanego, ale nieraz w efekcie szkicowego, jakby tylko sygnalizującego emocje, zdarzenia, zawiązki akcji. Walorem książki jest historyczny szczegół, ciepła aura wokół postaci (szczególnie pięknie pokazana postać mądrego biskupa Paryża Maurycego z Sully),wreszcie - zaskakujące jako element powieści - poetyckie wstępy do każdej z części, wzruszające, odsłaniające tajniki myśli i modlitwy bohaterów. Całkiem godnie się ta książka prezentuje w szeregu powieści poświęconym katedrom.