prof. dr hab. Joanna Sabina Tokarska-Bakir - polska etnolog i antropolog kultury. Urodziła się w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (etnologia). Specjalistka z zakresu etnologii, antropologii kultury oraz ogólnie pojętego kulturoznawstwa. Zajmuje się także stosunkiem Polaków do Żydów oraz Holokaustem. Członkini Rady Naukowej Żydowskiego Instytutu Historycznego oraz polskiego PEN-Clubu. Laureatka licznych nagród. Wybrane publikacje książkowe: "Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne" (pierwsze wydanie: Wydawnictwo Leopolidinum, 1997),"Rzeczy mgliste" (Wydawnictwo Pogranicze, 2004),"Legendy o krwi. Antropologia przesądu" (Wydawnictwo WAB, 2008),"Okrzyki pogromowe" (Wydawnictwo Czarne, 2012),"Pod klątwą. Społeczny portret pogromu kieleckiego" (t.1-2, Wydawnictwo Czarna Owca, 2018).http://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=20188&_k=ou9742
Świetna książka, napisana z niezwykłym wyczuciem i jednocześnie twardo trzymająca się faktów, relacji, odwołująca się do pamięci świadków, uczestników wydarzeń. I to jest chyba najbardziej przerażające. Można się nie zgadzać z tezami, można dyskutować o przyczynach i skutkach, ale fakty powalają: Polacy pomagali Żydom, ale też ich wydawali, prześladowali i mordowali. Szkoda, że w naszym kraju nie ma rzetelnej rozmowy, otwartej dyskusji na temat bohaterstwa i zdrady. Bo jedno i drugie ma swoje szarości. Nie relatywizuję, po prostu wszyscy jesteśmy ludźmi i należałoby tak samo otwarcie mówić o chwalebnych czynach, jak i podłych. Jedne nie unieważniają drugich. Być może jednak unieważniają status bohatera. Wciąż nie mogę rozstrzygnąć, czy bohater, który ratuje tysiące istnień, a morduje jedno, wciąż jest bohaterem? I czy dla powszechnego dobra należy zapomnieć o tym jednym życiu?
Świetne rozliczenie polskiej hagiografii podziemia dające obraz rzecywistej postawy "bohaterów" wobec Żydów.
Książka ta ukazuje niewygodną prawdę o polskim antysemityzmie i ciemnocie przejawiającej się wiarą w "legendę o krwi" nie będąc jednocześnie li tylko jednoznacznym potępieniem. Pokazuje ona dlaczego władze Polski Ludowej nie były wyrywne jeśli chodziło o zbrodnie Polaków na Żydach i jak antysemityzm potrafił łączyć komunistów i antykomunistów.
Pozycja warta przeczytania i przemyślenia.