Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dublin na trójce" to wspomnienia pochodzącego z Polski kierowy dublińskiej taksówki. Spisane są potocznym językiem, pełnym miejscowych naleciałości przez człowieka odciętego od żywego języka polskiego. W tym języku brakuje polskiego określenia na postój taksówek, ale jest całkiem sporo na różnej maści cwaniaków. Ogólnie to opowieść, że na emigracji nie ma lekko, bo zarówno miejscowy margines jak i "koledzy" polskiego pochodzenia najchętniej by oszukali każdego naokoło, byle wygodnie żyć. Tekstu chyba nie widział żaden redaktor. Pełno w nim błędów. Jeśli to zamierzona maniera - OK, ale obawiam się, że to raczej wynik dość swobodnego przelania taksówkarskich mądrości życiowych i wieczornych opowieści przy biesiadnym stole niż przemyślany plan.