Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Wspomnienia…” Mała broszurka wydana przez Literacką Jazdę PKP skrywa dzieciństwo nieznanego człowieka. Wspomnienia na kartach tej książki są szczere i miejscami dosadne. Autor nie bawi się w ozdobniki, jeśli ktoś jest gruby i brzydki, to tak jest określany. Pytanie jakie się nasuwa po lekturze książki (a to już dobrze o niej świadczy ) jest z gatunku tych, o granicę prawa. Opisywana kradzież jako sposób przeżycia w PRL, to patologia czy normalność? Miałem mieszane uczucia w pewnych momentach. Również dylemat o sens drukowania takich wspomnień, pozostał nierozwiązany. Książeczka wydana w miękkiej oprawie, klejona. Czyta się szybko i jest momentami wciągająca. Uczestniczymy w życiu nieznajomego człowieka i możemy poznać pewne fragmenty jego czasoprzestrzeni. Poza czystą ciekawością, opisami tamtej rzeczywistości przez nieco brudne okulary autora nic nie dostaniemy. Ja również spędzałem dzieciństwo w tamtych czasach i pewne wspólne elementy otoczenia zapadły mi w pamięć inaczej. Możecie spróbować poznać inny punkt widzenia, jeśli sięgnięcie po „Młodość w Skarżysku”