Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałem te wiersze już kiedyś... tak przypadkowo, na wyrywki... Teraz powracam znowu i ponownie odnajduję coś, co do mnie przemawia, porusza... to tu... to tam... Wybiorę dla Was to i owo i podam Wam niniejszym - popróbujcie. Uważam, że autor, to poeta (nie: słowotłuk),więc sądzę, że warto... Na początek, coś dla nas - mieszczuchów (dwa wiersze z tomu Motywy z miasta troski niewyznanej, ciszy i podniesienia; 1931) * Niepewny brzask, jak twarz pod chustą. Chodnik jak półka - domy jak powleczone pyłem tomy, grzbietem do półki. Pusto. W trzecim podwórzu brama wyważona; w głębi drabinka jakaś; ścianę jakieś podparło tło skomplikowane; wózek niepewnie wyciąga ramiona. Przy wejściu kartka sina, może zapowiedź kina, może list gończy? ..................................................................... Dzień się nie ocknął, noc się kończy. * Idą stroskani, nieczuli; huczących ulic efemerydą porwani. Przyćmieni prozą murów, jak kirem, śpieszą pod grozą warczących syren - maski bez oczu! W zaułkach... Cisza na uboczu. A teraz powędrujmy dalej, w krainę tej poezji... :-) NAJLEPSZE WIERSZE Najlepsze wiersze właściwie to złe wiersze; niezrozumiałe, niedopowiedziane, w których wyrywa się nastrój niespodzianką szerszeń, albo się "coś" wałęsa od pól lekko zawiane. Są zwykle trochę sztywne z śladami namaszczeń, nieprzekonywające, trochę abstrakcyjne, a w nich nieudolność jarym słońcem głaszcze, a zgrzyty są jak golgot kamienie pasyjne. WIEJE Wichr wyrwiwiecha wichr trzęsistrzecha wichr potarganiec - - (a mnie wargi wypryszcza) wichr świszczak poszarpaniec... Pokładną się snopki w polu, nie ustoją się mgły pojeziorne, jak czarne liście nad czarną rolą zakłębią się wrony wieczorne... Wichr, wichr - mimo uszu - igielnie Przeleciał, poleciał, drogą w oczy sypie... ................................................. Zapnij się, otul się szczelnie, pamiętaj, że jesteś po grypie. W BIBLIOTECE Książka, wyrwana z biblioteki samym nakazem mego wzroku, przefruwa wichrem przez rogaty pokój. Drgnęły firanki w oknach jak powieki. - wyprawia podsufitne harce za wskazującym moim palcem - Kieruję szybko na polany szersze, dalej od lampy i ramki z kokardką - - zrywa się, klaszcze, machnęła okładką, szeleszczą kartki: wiersze, wiersze, wiersze... I na koniec, na pożegnanie z naszym "zapomnianym poetą" (taką nazwę nosi cykl poetycki, w którym ukazała się ta książka),do którego twórczości pragnę Was zachęcić, ten oto jego wiersz jeszcze... W DOMU Łańcuch pokoi (kroki - kroki) tam i z powrotem -- 50 zmian jasnością mrokiem (czarny błysk okien w otworach ścian) 50 kroków tam i z powrotem -- drogi nadkładam życie odkładam na potem na potem na potem. Polecam szczerze aczkolwiek i z lekka melancholijnie - co daje się odczuć, jak sądzę, poprzez klimat wybranych przeze mnie wierszy... Choć nie wiem czy uda Wam się gdzieś dopaść jakiś tomik wierszy tego poety...