Absolwent socjologii i filozofii UwB, tłumacz, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku. Autor polskiego przekładu książki Boaventury de Sousy Santosa Gdyby Bóg był aktywistą praw człowieka. Członek redakcji polskiej edycji kwartalnika „Global Dialogue”. Interesuje się teorią socjologiczną, krytycznymi nurtami w socjologii oraz zwrotem w stronę globalnego Południa w myśli społecznej. Publikował również na temat losu idei kreatywności w późnym kapitalizmie: "Przymus kreatywności jako źródło cierpień. Życie i praca w obliczu neoliberalnej polityki zarządzania" (Katedra 2016),"Creativity as neoliberal self-governance" („Creativity Studies” 2021).
Wymóg kreatywności nie dotyczy już wyłącznie wąskiej grupy artystów, którzy w swoim życiu nie są w stanie oddzielić aktywności twórczej od ż...
Wymóg kreatywności nie dotyczy już wyłącznie wąskiej grupy artystów, którzy w swoim życiu nie są w stanie oddzielić aktywności twórczej od życia prywatnego, lecz rozciąga się na całe społeczeństwo.
Z jednej strony technologia znacznie wyraźniej niż kiedyś nakreśla wizję przekształcenia życia w dzieło sztuki – całkowitego wyzwolenia od z...
Z jednej strony technologia znacznie wyraźniej niż kiedyś nakreśla wizję przekształcenia życia w dzieło sztuki – całkowitego wyzwolenia od zbędnych czynności życia codziennego za pomocą urządzeń technicznych, a zarazem możliwości uczynienia ze swojej pracy przedłużenia własnych pasji. Z drugiej – możliwości oferowane przez technologię stworzyły nowe obszary wyzysku.
Dewiza „rób to, co kochasz” przekształciła się w imperatyw , który odwołuje się do naturalnych predyspozycji pracownika i wymaga od niego sp...
Dewiza „rób to, co kochasz” przekształciła się w imperatyw , który odwołuje się do naturalnych predyspozycji pracownika i wymaga od niego specyficznego rodzaju wydajności – wyrażania nowych form zaangażowania (np. autentycznej uważności, entuzjazmu, fascynacji).
