Arnold Stadler

Na okładce dostępne są informacje o głównym bohaterze, czyli A. A. jest członkiem niemieckiej dynastii handlarzy świń, który jednak nie czuje się dobrze w tym fachu i postanawia zostać papieżem i nawrócić Mao Tse-tunga. W tym celu wyjeżdża do Rzymu, gdzie studiuje teologię i poznaje od podszewki życie kościelnych dostojników i watykańskiej administracji. Na tym jego historia się nie kończy (o czym nie dowiemy się z okładki),porzuca karierę duchownego, rezygnując z przyjęcia święceń, wyjeżdża z Rzymu i ... zostaje mówcą pogrzebowym. Co ciekawe udaje mu się upozorować własną śmierć, gorzej niestety wychodzi mu rozpoczęcie nowego życia. Odniosłam wrażenie, że fabuła w tej książce jest nieistotna lub ma naprawdę niewielkie znaczenie, zresztą jest tak dziwna i nieprawdopodobna, że trudno jest uwierzyć, że naprawdę ktoś mógłby to wszystko przeżyć. Głównym przesłaniem (jeśli w ogóle można w tym wypadku mówić o przesłaniu) jest to, że wszystko przemija, na świecie nie ma nic stałego, a Niemcy (historia dzieje się już po zakończeniu II wojny światowej) ciągle zmagają się ze spuścizną nazizmu. Kościół jest siedliskiem rozpasania i głównym winowajcą kryzysu wiary i wartości. Dlatego najlepiej rzucić to wszystko w cholerę? Przynajmniej takie odniosłam wrażenie. Jest w tej książce coś co trudno określić, dla własnego użytku nazwę to niemiecką sztywnością i topornością, to nie jest określenie pejoratywne, w żadnym wypadku. Podobał mi się ten klimat i odrobina chaosu, przeskakiwanie z jednego wątku do drugiego, bezsensowne na pierwszy rzut oka wtrącenia. Nikt nie myśli linearnie, to bardzo dobrze, że autor nie postanowił tego zmieniać. Mam poczucie pewnego niedosytu, opowieść za wcześnie się skończyła, autor wszystkiego nie wyjaśnił. A może to ja nie zdążyłam wszystkiego zrozumieć?