Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ja wiedziałem, że tak będzie..." - jak głosi klasyk, który powstał w czasach opisanych w książce. Bo znając tematykę i głównych aktorów było wiadomym dla mnie, że nie będzie to literatura wysokich lotów. Wystarczy spojrzeć zresztą na okładkę i przeczytać jedną z "recenzji", której to autor wygląda jakby przed chwilą uciekł z oddziału chorych na raka... Ale takie to były czasy (nie tylko w muzyce) i każdy kto był częścią szeroko rozumianej subkultury hip-hopu przełomu wieków to pamięta. Lub coś o tym słyszał, a z tego chaotycznego, mitomańskiego potoku słów też da się wyłowić kilka smaczków dotyczących sceny. I jej głównych aktorów. Bardzo fajnym pomysłem było pokazanie perspektywy żony Kozaka, która rzuca trochę światła na część wątków. Czy Kozak oszukał raperów - trudno powiedzieć. Czy próbuje się wybielać - raczej tak. Ale ówcześni MC to też nie byli kryształowi chłopcy, warto spojrzeć gdzie jest obecnie część z nich. Na pewno prowadził swój biznes tak samo jak sprzedawało się kasety i płyty z polowego łózka na stadionie. I gdy rynek ruszył do przodu, został z niczym. Po tej lekturze warto obejrzeć dokument "Ewenement Molesty" dla wzmocnienia efektu. A dopiero potem po fabularyzowane filmy o Paktofonice i Chadzie.