Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, wstęp (bardzo słaby i patetyczny) nie pozostawia czytelnikowi złudzeń, będzie po katolicku. "Wolna Wolna" jest z wielkich liter i wiadomo, że będzie grubo. Cóż mogę powiedzieć, to jest bardzo złe, jakby to pisało dziecko na świetlicy, zupełnie bez polotu. Wielokropek jest stałym towarzyszem tragicznej poezji i tutaj nie jest inaczej, sporadyczne rymy są częstochowskie do bólu, a sens i merytoryka tych wierszy woła o pomstę do nieba. Częstochowa, niebo, no w jakimś sensie jest bosko. Autorka przyjmuje manierę uważania czytelnika za głupka i przekonuje jak trzylatka, że trzeba czynić dobre uczynki... bo lepiej dobre niż złe... bo potem ciężko cofnąć te złe... więc trzeba te dobre... Rozumiecie ten flow, nie?