Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Belgijska reżyserka, artystka wizualna, pisarka. Jedna z najważniejszych autorek kina europejskiego. Jej feministyczne kino w swojej najgłębszej warstwie dotyka znaczenia rytuału umożliwiającego życie po traumie – po Zagładzie. Dla Akerman, córki polskich Żydów, temat Szoa stał się jednym z kluczowych wątków twórczości, manifestującym się (często w bardzo nieoczywisty sposób) w realizowanych przez nią fabułach, esejach, instalacjach, dokumentach, będących zapisem doświadczeń tzw. drugiego pokolenia. Jednocześnie charakterystyczne dla twórczości Akerman poczucie wyobcowania, dryfowania, niezadomowienia ma swoje źródło nie tylko w dziedziczonej traumie. Bycie kobietą, bycie Żydówką, bycie lesbijką, bycie dzieckiem przeżywców, bycie córką, która uczyniła matkę swoją najważniejszą bohaterką – ten skomplikowany splot wyobcowujących tożsamości owocuje ekranową i literacką melancholią, czasem w zaskakujący sposób doprawioną humorem.