Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Je­steś je­dy­nie małą rybką w oce­anie peł­nym re­ki­nów".

Ja się nie bałem, byłem przerażony. Byłem przerażony uczuciem do niej. Byłem przerażony, bo nawet nie wiedziałem, jak człowiek potrafi być słaby.

Nigdy nie przypuszczałem, że się kiedyś zakocham. Taką prawdziwą miłością. Zawsze najważniejsza była Rodzina, Pająki. Wszystko inne było na drugim planie.

Każdy ma cechy, które uważa za wady, za słabości. Prawdziwą siłą jest, by zmienić je w wartość, by odwrócić je na swoją korzyść. A jeżeli to nam się uda, stajemy się wielcy.

Każde cierpienie było wart nawet najkrótszej chwili spędzonej z nią.

Widzieliście kiedyś rozpacz tak bezgraniczną, że nie da jej się opisać słowami? Niewyobrażalną bezsilność? Duszące cierpienie odbierające oddech? Wszystko to malowało się na twarzy złamanego młodego mężczyzny. Teraz bezradnego jak dziecko.

Kiedy marzysz, by się w kimś zakochać, by zaznać miłości, nie myślisz o tym, jaki to jest ból. Nie wyobrażasz sobie przepłakanych nocy, stresu, niepewności. Wierzysz, że będzie piękna, że będzie szczęśliwa. Nie taka jak to...

To zabawne, że świat ciągle idzie do przodu. Powoli gubimy się w technologiach, mamy tyle pieniędzy, że nie jesteśmy w stanie ich zliczyć. Mamy nieograniczoną władzę, a wciąż ulegamy tak przyziemnemu uczuciu jak miłość. Tak niepozorna, a powinno się ją nazywać kolejnym żywiołem. Bo potrafi siać zniszczenie nie do opisania. Człowiek boi się zła. Tymczasem to ta pierdolona miłość jest najgorsza. Dla mnie to zło to codzienność, to szczerość. Przyzwyczaja nas do siebie, uczy. Zżywamy się z nim, oczekujemy, przygotowujemy się. To miłość jest nieprzenikniona, podstępna. To miłość zadaje ci największy ból. To miłość cię niszczy.