Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pewien październikowy dzień 1944 roku na terenie obozu zagłady Auschwitz przychodzi na świat dziewczynka o imieniu Haya. Niedługo potem młody niemiecki oficer komponuje dla niej sonatę. Kilka dekad później Amália, Portugalka o niemieckich korzeniach, po raz pierwszy w życiu spotyka w Berlinie swoją niemal stuletnią prababkę i zaczyna odkrywać karty nazistowskiej przeszłości rodziny. Dowiaduje się, że jej dziadek, którego dawno uznano za zmarłego, być może żyje na drugim końcu świata, w Rio de Janeiro. Pod wpływem tego spotkania młoda kobieta wyrusza w podróż do Brazylii, by wyjaśnić rodzinne tajemnice, które na zawsze miały zostać nieodkryte. W Rio de Janeiro poznaje parę ocalałych z Holocaustu Żydów, Adelę i Enocha, którzy przybliżają jej dramatyczne wydarzenia z czasów Zagłady oraz skomplikowane powojenne losy. Amália będzie musiała poskładać wszystkie elementy układanki, żeby dojść do prawdy. Tylko czy jest na nią gotowa? Historia opisana w dwóch płaszczyznach czasowych; lata od 1938 r. i poprzez wojnę oraz rok 1999. Przeskoki w czasie bez zachowania chronologii zdarzeń oraz między rodzinami - niemiecką i żydowską sprawiają, że momentami dość ciężko się połapać w fabule. Do tego rodziny były dość liczebne, co też nie ułatwia czytania. A co do samej fabuły: mimo iż to fikcja literacka, to wiernie oddaje czas wojennej zawieruchy, istotę nazizmu oraz grozę obozów koncentracyjnych. Pokazuje też, że nie wszyscy hitlerowcy byli źli, podobnie jak nie każdy Żyd jest skąpym handlarzem. W każdym narodzie są zarówno kanalie i mordercy, jak i porządni ludzie wierni ideałom i własnym sumieniom. Motyw "dobrego nazisty" nieco cukierkowo opisany, ale za to fabryka śmierci, jaką było Auschwitz oddana ze wszystkimi trudnymi do udźwignięcia szczegółami. I choć "Sonata..." to wytwór wyobraźni Autora, nietrudno sobie wyobrazić, że takie rzeczy mogły się komuś rzeczywiście przydarzyć. Wojna wyzwala w ludziach najgorsze instynkty, ale rodzi też bohaterów. Często bezimiennych lub zapomnianych z czasem. Książki o tematyce wojennej są właśnie po to, byśmy MY nie zapomnieli. By to szaleństwo już nigdy się nie powtórzyło. Polecam 😊 Ocena: 8/10 125/2022, "Sonata z Auschwitz" Luizę Valente W pewien październikowy dzień 1944 roku na terenie obozu zagłady Auschwitz przychodzi na świat dziewczynka o imieniu Haya. Niedługo potem młody niemiecki oficer komponuje dla niej sonatę. Kilka dekad później Amália, Portugalka o niemieckich korzeniach, po raz pierwszy w życiu spotyka w Berlinie swoją niemal stuletnią prababkę i zaczyna odkrywać karty nazistowskiej przeszłości rodziny. Dowiaduje się, że jej dziadek, którego dawno uznano za zmarłego, być może żyje na drugim końcu świata, w Rio de Janeiro. Pod wpływem tego spotkania młoda kobieta wyrusza w podróż do Brazylii, by wyjaśnić rodzinne tajemnice, które na zawsze miały zostać nieodkryte. W Rio de Janeiro poznaje parę ocalałych z Holocaustu Żydów, Adelę i Enocha, którzy przybliżają jej dramatyczne wydarzenia z czasów Zagłady oraz skomplikowane powojenne losy. Amália będzie musiała poskładać wszystkie elementy układanki, żeby dojść do prawdy. Tylko czy jest na nią gotowa? Historia opisana w dwóch płaszczyznach czasowych; lata od 1938 r. i poprzez wojnę oraz rok 1999. Przeskoki w czasie bez zachowania chronologii zdarzeń oraz między rodzinami - niemiecką i żydowską sprawiają, że momentami dość ciężko się połapać w fabule. Do tego rodziny były dość liczebne, co też nie ułatwia czytania. A co do samej fabuły: mimo iż to fikcja literacka, to wiernie oddaje czas wojennej zawieruchy, istotę nazizmu oraz grozę obozów koncentracyjnych. Pokazuje też, że nie wszyscy hitlerowcy byli źli, podobnie jak nie każdy Żyd jest skąpym handlarzem. W każdym narodzie są zarówno kanalie i mordercy, jak i porządni ludzie wierni ideałom i własnym sumieniom. Motyw "dobrego nazisty" nieco cukierkowo opisany, ale za to fabryka śmierci, jaką było Auschwitz oddana ze wszystkimi trudnymi do udźwignięcia szczegółami. I choć "Sonata..." to wytwór wyobraźni Autora, nietrudno sobie wyobrazić, że takie rzeczy mogły się komuś rzeczywiście przydarzyć. Wojna wyzwala w ludziach najgorsze instynkty, ale rodzi też bohaterów. Często bezimiennych lub zapomnianych z czasem. Książki o tematyce wojennej są właśnie po to, byśmy MY nie zapomnieli. By to szaleństwo już nigdy się nie powtórzyło. Polecam 😊