może być. Wojna domowa w serii kilkudziesięciu epizodów, potraktowanych w osobnych rozdziałach i nieco zbeletryzowanych (jako rozmowy dwu powinowatych, dozorcy i archiwisty w madryckim urzędzie).

Przyjmując za dopuszczalną popularno-beletryzującą formułę, za główny problem uważam perspektywę czasową; książka ma 51 rozdziałów, z czego 43 dotyczą 12 miesięcy do lata 1937, a tylko 9 dotyczy 20 miesięcy okresu późniejszego.

Główny plus książki: nazwijmy to obiektywizm, który zresztą nierzadko przechodzi w cynizm. Główny minus: osobista, niezobowiązująca narracja. Bo jakby co, to autor zawsze zakrzyknie: ale to nie historia akademicka! to moja własna wizja! Najlepszy przykład: rozdział pt. "Rzeź w Badajoz". Znana sprawa, według jednych wymordowano 4 tysiące, w tym kilka na Plaza de Toros jako spektakl, obserwowany z trybun przez burżuazyjne damy, według innych w ramach spontanicznych represji na ulicach Narodowcy rozstrzelali kilkuset jeńców. Niestety, niezobowiązująca, powiedziałbym wygodnie eskapistyczna formuła przyjęta przez autora pozwala mu przejść swobodnie górą nad tymi kwestiami, zostawiając rozczarowanego czytelnika z własnymi domniemaniami.

może być. Wojna domowa w serii kilkudziesięciu epizodów, potraktowanych w osobnych rozdziałach i nieco zbeletryzowanych (jako rozmowy dwu powinowatych, dozorcy i archiwisty w madryckim urzędzie).

Przyjmując za dopuszczalną popularno-beletryzującą formułę, za główny problem uważam perspektywę czasową; książka ma 51 rozdziałów, z czego 43 dotyczą 12 miesięcy do lata 1937, a...

Eslava Galan pisze w stylu podobnym do tego, który wykorzystywały "Sensacje XX wieku". Opowiada historię przez pryzmat dziejów poszczególnych osób. Wiele jest również historii pobocznych. Słabe przedstawienie tła społecznego, jednak ciekawe pokazanie sytuacji ludności cywilnej. Brakuje wielu ważnych wątków, na przykład Brygad Międzynarodowych.

Eslava Galan pisze w stylu podobnym do tego, który wykorzystywały "Sensacje XX wieku". Opowiada historię przez pryzmat dziejów poszczególnych osób. Wiele jest również historii pobocznych. Słabe przedstawienie tła społecznego, jednak ciekawe pokazanie sytuacji ludności cywilnej. Brakuje wielu ważnych wątków, na przykład Brygad Międzynarodowych.

Nie jest to książka stricte historyczna, lecz raczej zbiór historii/ opowieści o ludziach wplątanych w wojnę domową w Hiszpanii. Czyta się to bardzo dobrze, ale nie należy traktować "Niewygodnej historii..." jako jedynego źródła wiedzy. Autor bardzo sprawnie przedstawia historie miedzy innymi republikańskich urzędników, życie ludzi na zapleczu, w bombardowanym przez nacjonalistów Madrycie, czy uchodźców uciekających przed rebeliantami z Katalonii.

Nie jest to książka stricte historyczna, lecz raczej zbiór historii/ opowieści o ludziach wplątanych w wojnę domową w Hiszpanii. Czyta się to bardzo dobrze, ale nie należy traktować "Niewygodnej historii..." jako jedynego źródła wiedzy. Autor bardzo sprawnie przedstawia historie miedzy innymi republikańskich urzędników, życie ludzi na zapleczu, w bombardowanym przez...

Książkę Galana znalazłem przypadkiem w składzie taniej książki - i to bardzo odpowiednie miejsce dla tego czytadła.

Książka jest napisana bardzo chaotycznie, niechronologicznie. Skaczemy z jednego roku do drugiego i z powrotem. Na jednej stronie potrafią pojawić się daty obejmujące cały okres wojny domowej!

Przede wszystkim, wbrew pozorom i wszelkim opiniom, Galan bynajmniej nie jest obiektywnym autorem. Z jego książki wyraźnie przebija stanowisko prolewicowe. Zbrodnie lewicy stara się ułagodzić, wytłumaczyć, a zbrodnie powstańców - smaga bez litości. Przytacza znany na cały świat przykład zamordowania poety Frederico Garcia Lorki, ale jakoś dziwnym trafem omija sprawę zamordowania Jose Marii Hinojosy, którego zamordowano w madryckim więzieniu Carcel Modelo (a liczbę ofiar samej masakry w Modelo zaniżono czterokrotnie). Nie znajdziemy i innych zbrodni republikańskich - statków śmierci, działalności bezpieki SIM, tuneli śmierci. Galan bez żadnej żenady powołuje się na dane z książek Gabriela Jacksona, zadeklarowanego komunisty i członka KP USA. A już kompletnie żenujące jest notoryczne mylenie nazwisk, dat i wydarzeń - w ten sposób Galan uśmiercił pod Guadalajarą włoskiego generała Bergonzoli (który nie zginął ani w tej, ani w żadnej innej wojnie).

Odradzam.

Książkę Galana znalazłem przypadkiem w składzie taniej książki - i to bardzo odpowiednie miejsce dla tego czytadła.

Książka jest napisana bardzo chaotycznie, niechronologicznie. Skaczemy z jednego roku do drugiego i z powrotem. Na jednej stronie potrafią pojawić się daty obejmujące cały okres wojny domowej!

Przede wszystkim, wbrew pozorom i wszelkim opiniom, Galan...

Świetna powieść opisująca tytułową "niewygodną historię hiszpańskiej wojny domowej". Hiszpański pisarz w sposób malowniczy obrazuje ten tragiczny konflikt, stanowiący swojego rodzaju preludium do II wojny światowej. W książce obok faktów o dużej doniosłości historycznej prześledzimy losy zwyczajnych ludzi, którym przyszło żyć w czasie wojennej zawieruchy.

Na plus dla Juana Eslava Galana należy zapisać to, iż nie przedstawił on tej wojny w sposób tendencyjny i stronniczy. Zamiast dokonywać jednoznacznych ocen, maluje on realistyczny obraz ówczesnej Hiszpanii: kraju pogrążonego w chaosie bezpardonowej walki stronnictw politycznych i klas społecznych oraz wykorzystywanym przez totalitarne mocarstwa jako swego rodzaju poligon doświadczalny.

Świetna powieść opisująca tytułową "niewygodną historię hiszpańskiej wojny domowej". Hiszpański pisarz w sposób malowniczy obrazuje ten tragiczny konflikt, stanowiący swojego rodzaju preludium do II wojny światowej. W książce obok faktów o dużej doniosłości historycznej prześledzimy losy zwyczajnych ludzi, którym przyszło żyć w czasie wojennej zawieruchy.

Na plus dla...

Przeciętna książka. W zamierzeniu miała być bezstronna, ale choć pokazuje zbrodnie popełniane przez "republikanów", to jednak widać uprzedzenie autora w stosunku do frankistów i szczególnie Kościoła. Zdecydowanie bardziej polecam książkę J. M. Chodakiewicza, Zagrabiona pamięć.

Przeciętna książka. W zamierzeniu miała być bezstronna, ale choć pokazuje zbrodnie popełniane przez "republikanów", to jednak widać uprzedzenie autora w stosunku do frankistów i szczególnie Kościoła. Zdecydowanie bardziej polecam książkę J. M. Chodakiewicza, Zagrabiona pamięć.

Znany z pięknych powieści Juan Eslava Galan tym razem, w równie obrazowy, literacki sposób opisuje wojnę domową na Półwyspie Iberyjskim. Nie jest jednostronny, krytykuje i pokazuje okropności popełniane prze obie strony, żałując takiego rozdarcia w hiszpańskim narodzie i w bliskiej mu hiszpańskiej tradycji. Jest to książka ciekawa głównie ze względu na ową formę, nie dowiemy się z niej wielu nowych informacji na temat konfliktu czy polityki, za to doskonale poznamy emocje jakie wzbudzała i dalej wzbudza, jedna z najważniejszych wojen domowych XX wieku.

Znany z pięknych powieści Juan Eslava Galan tym razem, w równie obrazowy, literacki sposób opisuje wojnę domową na Półwyspie Iberyjskim. Nie jest jednostronny, krytykuje i pokazuje okropności popełniane prze obie strony, żałując takiego rozdarcia w hiszpańskim narodzie i w bliskiej mu hiszpańskiej tradycji. Jest to książka ciekawa głównie ze względu na ową formę, nie...

Przed przeczytaniem tej książki miałem swoją wizję wojny domowej w Hiszpanii. Miało to być proste starcie dobra ze złem, i podejrzewam, że nie byłem osamotniony w takiej wizji. Właśnie za zburzenie tej wizji najbardziej cenię te książkę. Autor wyraźnie stara się zdystansować od obu stron konfliktu. Niezależnie od tego, którą stronę w tej wojnie uznajemy za dobrą, dzieło to trudno uznać za wrogą propagandę. Autor nie potępia i nie zagłębia się w polityczne doktryny. Rzeczowo informuje o faktach. Bohaterstwie i podłości, które występowały po obu stronach. Własnie dzięki temu mogłem na nowo wyrobić sobie opinie o tym konflikcie. A czy mogę polecić tę książkę osobom, które nie interesują się szczególnie konfliktami? Jest ona bardzo dobrze napisana a autor więcej czasu poświęca ludziom, niż opracowywanym w sztabach planom. Myślę, że każdy miłośnik historii powinien być z niej zadowolony.

Przed przeczytaniem tej książki miałem swoją wizję wojny domowej w Hiszpanii. Miało to być proste starcie dobra ze złem, i podejrzewam, że nie byłem osamotniony w takiej wizji. Właśnie za zburzenie tej wizji najbardziej cenię te książkę. Autor wyraźnie stara się zdystansować od obu stron konfliktu. Niezależnie od tego, którą stronę w tej wojnie uznajemy za dobrą, dzieło to...

Doczytałem do 195 str i na razie pass.

Doczytałem do 195 str i na razie pass.

Oprócz faktów historycznych, książka zawiera sporo relacji bezpośrednich uczestników opisywanych zdarzeń. Autor wykonał dużą pracę aby wyszukać te wszystkie wspomnienia, przy czym nie jest ich za dużo - krótkie cytaty pozwalające wczuć się w klimat czasów.

Oprócz faktów historycznych, książka zawiera sporo relacji bezpośrednich uczestników opisywanych zdarzeń. Autor wykonał dużą pracę aby wyszukać te wszystkie wspomnienia, przy czym nie jest ich za dużo - krótkie cytaty pozwalające wczuć się w klimat czasów.