Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy mieliście kiedyś tak, że po zobaczeniu jakiegoś tytułu myśleliście sobie ,,Bingo! To coś dla mnie!” jeszcze zanim poznaliście choć fragment treści? Smoki, banda wyrzutków tworząca załogę na podniebnym okręcie, polowania na fantazyjnie wyglądające kreatury… oraz trochę o gotowaniu! Najśmieszniejsze, że nie miałam jakiś oczekiwań czy wyobrażeń na temat Łowców Smoków - byłam gotowa przyjąć wszystko, czym mnie uraczą, bo to kombo mogę brać w ciemno. Wszystko zaczyna się dość… leniwie, chociaż już w pierwszym tomie trafiamy na kilka starć ze smokami. Dopiero poznajemy załogę Quin Zaza - podniebnego okrętu przystosowanego do polowania na smoki. I choć po pokładzie kręci się sporo ludu, tak kilka postaci bardzo szybko zapada w pamięć, bo pomimo powierzchownej prostoty powoli odkrywają po trochu to, jacy są naprawdę. Na pewno na pierwszy plan wybija się Mika, prawdziwy koneser wszelkich potraw ze smoczego mięsa, który nie tylko lubi je jeść, ale również i przyrządzać! Do tego wydaje się być totalnym wariatem i samobójcą, kochającym polowania na smoki równie mocno, co ich mięso. Tylko czy w tych podniebnych potworach widzi jedynie potencjalne steki? Mam wrażenie, że mimo wszystko Mika ma pewien szacunek do smoków i choć wydaje się uwielbiać dreszczyk emocji towarzyszący polowaniu na te bestie, tak sam akt zabijania nie daje mu żadnej przyjemności, może wręcz przeciwnie - dlatego zawsze stara się robić to jak najszybciej. W końcu tu chodzi wyłącznie o przeżycie: albo my, albo smoki. A co z resztą załogi? Każdy w jakiś sposób jest przydatny i choć nie są ,,wielką, szczęśliwą rodziną” są w stu procentach zgrani i pomimo małych tajemnic - znają się jak łyse konie i wiedzą, że mogą na sobie polegać. Do tego dziewczęta, choć czasem mogą liczyć na małe przywileje, tak na dobrą sprawę harują po równo z resztą załogi i tak jak reszta bywają brudne, spocone (nie w ten seksowny sposób) i śmierdzą. Do tego mają łupież - bo nie oszukujmy się, praca na okręcie sama w sobie to nie salon piękności czy ekskluzywny kurort, a tu dochodzi jeszcze polowanie na smoki i oprawianie ich. Może właśnie to mnie najbardziej w tej mandze kupuje - widowiskowe starcia ze smokami to jedno, ale Łowcy Smoków opowiadają o tym, jak ta robota wygląda w pełni, również z jej mniej atrakcyjniej strony. Bo upolowanego smoka później trzeba oprawić: wypatroszyć, mięso rozdzielić, tłuszcz stopić, tran… i tak dalej. A później to wszystko sprzedać w jakimś mieście, bo Quin Zaza na wodę nie lata. Do tego sam świat - gdy Quin Zaza w końcu gdzieś ląduje - powoli pokazuje swój potencjał. To nie tylko po prostu ziemia, żeby było po czym chodzić, ale rządzi się swoimi prawami, ma własne legendy i zabobony. Więc nawet jeśli z pokładu świat wydaje się odległy, gdzieś tam za chmurami, tak też ma już zaznaczoną jakąś swoją rolę. Czy polecam Łowców Smoków? Na pewno tak! Jednak to nie jest wypchana akcją po brzegi przygodówka z przerysowanymi bohaterami. Bo epickie starcia ze smokami są, a całość ma klimat wielkiej podniebnej przygody, jednak bliżej temu wszystkiemu do… obyczajówki? Usytuowanej w dość osobliwym settingu, ale bardziej trzymającej się właśnie tego przyziemnego aspektu życia łowcy smoków. Ciekawy świat pełen fantazyjnie wykreowanych bestii, sympatyczni bohaterowie, z którymi chce się przebywać, niespieszne tempo, do tego prosta, ale miła dla oka i czytelna kreska - wszystko to składa się na moją comfy mangę. Na tle innych moich ulubionych tytułów może wypadać blado, jednak czasem potrzebuję też chwili oddechu na okręcie przemierzającym przestworza pełne chmur.