Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Harvey Weinstein od dekad kojarzył się z ogromną władzą w Hollywood. Producent wielu kinowych hitów wykorzystywał jednak swoją pozycję, by molestować młode kobiety. Przez lata uchodziło mu to na sucho. Dlaczego? Książka Jodi Kantor i Megan Twohey to opis ich śledztwa, które zapoczątkowało ruch #Metoo. Rozdział po rozdziale dowiadujemy się o kolejnych ugodach, do których ofiary były zmuszane — pieniądze za milczenie. Czytamy o okropnym traktowaniu pracownic, o tym jak problem był bagatelizowany, o zmowie milczenia i bezradności. Poznajemy ofiary, które boją się mówić, o tym, co je spotkało. Które boją się o swoje obecne życie i nie chcą wracać do tego, co przeżyły, choć podąża to za nimi niczym cień. Wiedzą jednak, że jeśli nie zrobią czegoś, to Harvey będzie krzywdził kolejne kobiety. Jodi i Megan, dziennikarki „The New York Times", znajdują ofiary, rozmawiają z nimi i dają swoje wsparcie. Nie zmuszają ich do niczego. Rozumieją ciężar wyznań. Bardzo podobało mi się ich podejście, bo czuć było w tym szacunek. Szacunek, którego nie miał Harvey ani jego grupa prawników, którzy przeróżnymi metodami próbowali zatrzymać powstanie artykułu. Jestem wstrząśnięta i zdegustowana. Wiedziałam, jak sprawa wyglądała, ale czytanie tak dokładnego przebiegu wydarzeń... „Powiedziała" to lektura mocna i ważna.  Ukazuje również burzę, która po publikacji artykułu się rozpętała i od 2017 roku trwa. Możemy zobaczyć ogrom pozytywnych zmian, które zawdzięczamy odważnym kobietom, i ogrom zmian, które dopiero przed nami. Dostrzegam jeden minus książki. Harvey Weinstein powiedział „Jak Times mógł nazwać to molestowanie, skoro te dziewczęta same przychodziły do jego pokoju?" a Rotunno na pytanie, czy była molestowania odpowiedziała „Nie. Nigdy nie postawiłam się w takiej sytuacji.". Ile jest ludzi, którzy podzielają to zdanie? Ile ludzi zupełnie nie rozumie, jak poważne to jest i że nikt się o to nie prosi? Myślę, że wskazany byłby chociaż obszerny akapit, który jasno wyjaśni każdemu, dlaczego ofiara jest ofiarą. Reportaż skupia się na śledztwie, nie na psychologii problemu, ale ogromnie mi tego brakowało. Cała reszta jednak była bardzo dobra. Otwiera czytelnikowi oczy na to, jak ludzie u władzy wykorzystują tych, którzy są bezbronni. Pokazuje moc, którą mają kobiety, gdy połączą siły. Daje nadzieję na kolejne zmiany.