Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała powieść varsavianistyczna będąca barwną panoramą obyczajów, historii i sztuki naszej stolicy w okresie Królestwa Polskiego. Na kartach powieści ożywione zostały sylwetki dwóch słynnych i nieco zapomnianych pionierów polskiej industrializacji drugiej połowy dziewiętnastego wieku - Jana Gotliba Blocha i Leopolda Stanisława Kronenberga oraz ich rodzin. Dwutomowa powieść tworzy niezapomnianą sagę rodzinną w której sukcesy ciężkiej pracy przeplatają się z trudnościami i intrygami wynikającymi z sytuacji politycznej kraju, uprzedzeń kulturowych czy pozycji społecznych. Poszczególne krótkie, zwięzłe i barwne rozdziały obrazują nie tylko fakty historyczne, ale również sceny z codziennego życia rodzin. Śluby, zaręczyny, zdrady, hazard, pogrzeby, czy narodziny kolejnych pokoleń otoczone są splendorem, oprawie należnej najbogatszej warstwie społecznej powiązanej z arystokratycznymi i szlacheckimi tytułami. Niejednokrotnie z różnych powodów odbywają się poza granicami kraju, często w Paryżu czy znanych miastach Szwajcarii. Obaj główni bohaterowie to Polacy pochodzenia żydowskiego, którzy zapisali się na kartach historii Polski jako błyskotliwi pionierzy rozwoju wielu dziedzin krajowej gospodarki. Z istniejących wówczas kantorów utworzyli formy bankowości, założyli Bank Handlowy. Ogromne zasługi odnieśli w budowie kolei zarówno polskich linii jak i kolei do Petersburga i Moskwy. Lista ich działalności, odniesionych sukcesów, utworzonych fundacji czy zakładów dobroczynnych i opiekuńczych jest wszechstronna i bardzo długa. Przez powieść przewijają się ponadto słynne postaci świata artystycznego, pisarze, poeci często objęci patronatem. Obie rodziny były jednymi z najbogatszych w ówczesnej Warszawie i mimo ogromnego bogactwa potrafili dostrzec nie tylko potrzebne w mieście inwestycje, ale potrzeby innych ludzi. Warto też wspomnieć, że Jan G. Bloch sporo pracy i czasu poświęcił w sferze polityki dążąc do pokojowego współistnienia panujących mocarstw i przestrzegając przed wojną. Stworzył muzeum wojny i pokoju, zorganizował w Paryżu wśród światowych wystaw - swoją propagując pokój. Za tę działalność był jednym z najważniejszych kandydatów do Pokojowej Nagrody Nobla w 1902 roku, niestety śmierć przeszkodziła w ostatecznym wyborze laureata. Powieść napisana jest wspaniałym stylem, niesamowicie starannie dopracowana z dbałością o szczegóły nie tylko wydarzeń historycznych, ale obyczajów tamtych czasów. Warto też zwrócić uwagę na przepiękną grafikę, zdjęcia, karykatury i inne ze zbiorów Polona, PAN i innych źródeł. Dla mnie była to jedna z najciekawszych książek przeczytanych tego roku. Serdecznie polecam nie tylko mieszkańcom Warszawy czy zainteresowanym historią.