Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Poezja to nie zrozumienie To współodczuwanie To dotyk serca Wywołany słowami" (Mój własny wiersz) Sama piszę wiersze, sama przelewam własne emocje na papier, co jest dla mnie wręcz terapeutyczne. Moje wiersze to cała ja, całe moje życie, wszystkie doświadczenia, zarówno złe, jak i dobre. Dlatego zawsze bardzo chętnie sięgam po twórczość innych osób. Żeby poczuć. Żeby doświadczyć. A już zwłaszcza gdy kogoś łączą ze mną podobne przeżycia, jak chociażby taka sama diagnoza... Za każdym jednym wierszem idzie jakaś historia. Czytając ten tomik w głowie pojawiały mi się obrazy z własnego życia. To było bolesne, ale piękne. Kocham w poezji to, że każdy odbiera ją na swój własny sposób, przyporządkując wierszom własne doświadczenia. Niezwykle odnalazłam się w tym tomiku. Odnalazłam siebie, własne emocje, własny ból. Własną walkę, własny rollercoaster, własne zmagania. Autorka zręcznie operuje słowem, porusza czytelnika i idealnie pokazuje życie z borderline. Te niesamowite wiersze dotykają do głębi, zabierają nas w podróż, która może jest bolesna, ale zdecydowanie warta odbycia. Podzielenie się najgłębszymi fragmentami duszy nie jest łatwe. Coś o tym wiem. Z czyjąś twórczością trzeba obchodzić się delikatnie. Ciężko też zamknąć ją w konkretnych ramach oceny. Dlatego podsumuję krótko - czytajcie, przeżywajcie, bo naprawdę warto.